นิราศเมืองเหนือ

                                                   นิราศเมืองเหนือ 1

คำชี้แจง
ผมแต่งนิราศเมืองเหนือไว้เมื่อปี 2533 ขณะเป็นครูที่โรงเรียนศรีสงครามวิทยา อำเภอ วังสะพุงจังหวัดเลย ต้นฉบับหายหมด เหลือแต่ที่นำขึ้นเวบไซท์ ซึ่งเป็นไฟล์ภาพสกุล .jpg กำลัง จะนำมาปรับปรุงแก้ไขและพิมพ์ใหม่ คงใช้เวลาหลายวัน เพราะเขียนไว้ยาว เลยขอพื้นที่เวบบลอก คุณยายธนัญธรว่า ถ้าพิมพ์ได้ยาวหน่อย จะเอามาโพสให้อ่านเล่น จบแล้วก็เอาออก อ้อนิราศเรื่อง นี้แต่่งด้วยโคลงดั้นวิวิธีมาลีช่วงนั้นกำลังฝึกแต่งโคลง มีข้อสังเกตคือ 
...............รูปแบบแผนผังเหมือนโคลงสี่สุภาพ ตัดจำนวนคำวรรคสุดท้ายบทออก 2 คำ บังคับเอก
เจ็ด โทสี่ เหมือนเดิม แต่คำที่ตัดออก มีคำโทอยู่ด้วย เลยย้ายคำโทมาไว้วรรคหน้า กลายเป็นคำ
โทคู่

คำ คำ คำ เอก โท        คำ คำ (คำ คำ)
คำ เอก คำ คำ คำ        เอก โท
คำ คำ เอก คำ คำ        คำ เอก ( คำ คำ )
คำ เอก คำ โท โท        คำ คำ (ตัดตรงนี้ออก 2 คำ พร้อมทั้งคำสร้อย)

คำ คำ คำ เอก โท        คำ คำ (คำ คำ)
คำ เอก คำ คำ คำ        เอก โท
คำ คำ เอก คำ คำ        คำ เอก ( คำ คำ )
คำ เอก คำ โท โท        คำ คำ (ตัดตรงนี้ออก 2 คำ พร้อมทั้งคำสร้อย) 

.......แผนผังโคลงดั้นวิวิธมาลี 2 บท คำ หมายถึงคำสุภาพ เอก หมายถึงคำเอก โท หมายถึงคำโท
บาทสุดท้ายแต่ละบทตัดคำปลายวรรคออก เหลือ 2 คำ ย้ายคำโทไปไว้วรรคหน้า ทำให้มีคำโทคู่
เป็นที่ที่เราจำว่าไม่ใช่โคลงสี่สุภาพ
.......สัมผัสในแต่ละบทมี 2 แห่ง แต้มสีเขียวสำหรับคู่แรก แต้มสีแดงสำหรับคู่ที่ 2 เป็นคำโทด้วย และ
สำหรับสัมผัสข้ามบทที่เรียกวา ใช้คำสุดท้ายของบท ส่งให้คำที่ 5 บาทที่ 2 บทถัดไป แต่งเช่นนี้ไปจนเบื่อ ในนิราศเรื่องนี้ผมแต่งด้วยโคลงดั้นวิวิธมาลี แต่มีหลายบทกลายเป็นบาทกุญชร เมื่อพิมพ์ใหม่ก็จะต้องแก้ไขให้ถูกต้อง

                                                                      ขุนทอง ศรีประจง
                                                                            13-ก.ค.-59


คำตอบจากคุณยาย ธนัญธร

ด้วยความยินดีค้า ขอบพระคุณอย่างสูง

13 กรกฎาคม 2559

ต่อจากนี้ไปก็จะโพส นิราศเมืองเหนือให้คุณยายแกอ่านเล่น 555 เอิ๊ก ๆ


นิราศเมืองเหนือ
1. ศรีสิทธิมัตถุ สุคตัสสประณต องค์สุคตศาสดา นบธรรมาปิฎก ยอยกสงฆ์เคารพ
จบจรดเกศนอบน้อม พร้อมด้วยธูเทียนทอง ปองยึดเป็นสรณะ อรหังสัมมา นบบิดามารดร
ขอพรจงสฤษดิ์ ประสิทธิ์สมประสงค์ ข้าจำนงลิขิต ต่อติดคล่องขีดเขียน พูเพียรอย่าทดท้อ
กล่าวกลอนก็จงจบ ครบกระบวนเรียบร้อย อุปสรรคแม้น้อย อย่ามี
2. อยุธยายศยิ่งล้ำ เลิศเลอ (ดั้นวิวิธิธมาลี)
ชนชื่นชมบุรี................ล่มฟ้า
จบดินยิ่งยากเจอ...........จบเท่า
ขอผ่านมิกล้าเอื้อน.......เอ่ยชม
3. เมียงมองทางท้องที่......ถิ่นเนาว์
วังสะพุงนิคม...................เขตแคว้น
งดงามยิ่งขุนเขา................ควรชื่น....ชมแฮ
ชนไม่เคยแร้นแค้น...........ขัดสน
4. ภุหลวงมรกตตั้ง...........เติมนาม
พูนเพียบพิศพฤกษ์พน......พรั่งพร้อม
ยูงยางยิ่งยอดยาม..............ยลเยี่ยม
แหนห่างหาดล้อมห้วย.......หากเห็น
5. พิศพรรณบุปผชาติชั้น....ช่อชม
สายหยุดยิ่งยามเย็น.............ยั่วแย้ม
จิกจวงจั่นจันทน์ดม.............ดูดดื่ม ใจนา
บัวอิ่มดังแก้มน้อง................นาชม
6. ชลธีไหลหลากล้น..........แลลาน
ตกตาดผาภิรมย์...................รื่นเร้า
มัจฉาว่ายแหวกธาร.............ทุกที่
เยือนเยี่ยมยังเศร้าสร้อย........โศกหาย
7.สิงสาราสัตว์นั้น...............นานา
หมู่เม่นหมีหากหลาย...........หมู่ช้าง
กระทิงคู่เลียงผา...................ผยองเผ่น
งามกิ่งกวางบ้างเก้ง.............แกว่งเขา
8. ภูหอดูดั่งห้อง................หอรัก
ฟังว่ามีนางเนาว์.................หนึ่งน้อง
ผมหอมหล่างามพักตร์........ภักดิ์ยิ่ง
คอยพี่คืนห้องน้อย..............นั่งรอ
9. แผกพันธุ์พิศพุ่มไม้........มากมี
บุปผชาติงามละออ..............อวดอ้าง
ภมรชื่นชมสี......................แสวงกลิ่น
คอยคู่คลอค้างเคล้า.............คลุกคลี
10. ผาพุงอีกถ้ำหนึ่ง..........เมืองเฮา
งามยิ่งเทพเสกศรี...............สง่าล้ำ
งามงดแง่หินเงา.................งามเงื่อน เงินแฮ
งามยิ่งในถ้ำย้อย.................หยาดหิน
11. ผาสิงห์สมชื่อถ้ำ...........เถื่อนงาม
ผองพุ่มไพรพรหมินทร์.......ท่านสร้าง
บุษบาเบ่งบานตาม...............ตรึงติด ใจนา
รวยรื่นกลิ่นต้างแต้ว.............ต่อใจ
12. งดงามทุกที่แท้..............ถ้ำทอง
พิสัตว์ขามไข......................เขตถ้ำ
วิจิตรยิ่งคนจอง...................จดจ่อ ชมแฮ
ฮามฮ่องหินล้ำล้วน............หากงาม
13. ยังมีอีกมากพ้น............พรรณนา
ถ้ำพระผาบิ้งตาม................แต่รู้
ถ้ำน้ำดั่งเทพพา..................พรหมเสก
เพียงพบทุกผู้ร้อง................รื่นรมย์
14. นานาน้ำตำต้อง.............ตาดผา
หลายแหล่งเลียบเลาะชม......ชื่นได้
สายธารต่างตรึงตรา.............ชวนตื่น ใจนา
งามยิ่งยามใกล้เกื้อ...............กล่อมขวัญ
15. สมบูรณ์คำว่าไว้............วังสะพุง
เป็นหนึ่งในเลยสรรพ์...........ถิ่นนี้
เกริกเกียรติเลื่องลือคุง...........ขอบโลก
หลายสิ่งกูลเกื้อชี้.................ชื่นชม
16. ไพรสณฑ์มากมิ่งไม้.......มวลมี
หลายแห่งไพรนิยม..............ทั่วพื้น
แผกพรรณพุ่มขจี...................จับจิต
เกาะแก่งธารตื้นน้ำ................ตื่นตา
17. ขุนเขาเล็กใหญ่ตั้ง..........ตระหง่านงาม
รายรอบขอบพารา................เลิศล้ำ
สายธารหลั่งไหลยาม...........ยลยิ่ง งามแฮ
มากส่ำสัตว์ซ้ำสร้าง..............สุขสรรพ์
18. ชุมชนอาชีพเกื้อ.............เกษตรกรรม
ลงไร่นาขยัน........................ยิ่งล้น
เศรษฐกิจรุ่งเรือนทำ..............ทุกที่
พืชไร่สวนพ้นเอื้อ..................เอ่ยขาย
19. เย็นชุมชนสั่งแก้ว............กอปรบุญ
ไตรรัตน์รุ่งเรืองภาย................แผ่นพื้น
รินรสแห่งธรรมคุณ................ควรค่า จริงเฮย
ศีลมั่นทานฟื้นเกื้อ..................กล่อมใจ
20. วัดวาชุมหมู่บ้าน.............บานจิต
ชนสั่งกุศลไป........................กอปรเกื้อ
ถือศีลเคร่งธรรมบิด...............บังชั่ว
เสาะสั่งธรรมเอื้อให้..............เหมาะสม
21. ทิวถนนติดต่อเกื้อ............กูลการ
ครบเขตคามนิคม..................ถิ่นนี้
สะดวกเสาะสืบสาร................แสวงส่ง
ไกลก็เหมือนชี้ใกล้...............แก่กัน
22. เมินเมืองเรืองรุ่งแท้..........ทุกภาย
เรืองรุ่งสินเสกสรรค์..............สืบค้า
ผลิตผลเกษตรหลาย..............เหลือหลาก
ขวักไขว่คนท้าซื้อ................กล่าวขาย
23. ทางแลสะอาดสะอ้าน.....คำชม
วายวุ่นรถมากมาย................ไม่ร้อน
ตามกฏน่านิยม.....................ยกย่อง
ชนช่างชอบต้อนยิ้ม..............ต่อกัน
24. ศรีสงครามนี่นั้น............นามสถาน
สอนศิษย์คุณครูสรรค์...........เสกให้
ศิลป์ลือเลื่องเชิงชาญ............ชมทั่ว เมืองเลย
เกริกเกียรติเหนือไต้ล้วน......โด่งดัง
25. โรงเรียนยลยิ่งย้ำ..............เกริกไกร
รมย์รื่นรุกข์ร่มบัง...................บดฟ้า
มาลีเบ่งบานไพร...................พราวเพริศ
ชูช่อกลีบอ้าอ้าง.....................อวดภมร


26 พระพายพัดแผ่วพริ้ว........พฤกษ์พันธุ์
เสียงดั่งเสียงบังอร.................อ่อนอ้อน
เซ็งแซ่ดั่งแตรสรรพ์...............เสนาะกล่อม
ซู่ซู่ใครร้อนร้อง......................ร่ำไร
27. ชมชลดาดาษด้วย............ดอกบัว
บานเบ่งแฝงฝังใบ...................บอกใบ้
มัจฉาแผกพรรณตัว................แตกต่าง
แหวกว่ายชวนให้ใกล้.............แก่งชล
28. อาคารสวยสุดซึ้ง..............เสกสม
ลำดับยิ่งยามยล......................เลิศล้ำ
พิศเพียงมาดเมืองพรหม.........พราวเพริศ
ตกแต่งทุกก้ำล้วน...................รื่นรมย์
29. เอ็นดูเด็กต่างตั้ง...............ต่อเรียน
เสริมส่งวิชชาคม....................คลั่งไคล้
แลศิลป์ยี่งขับเขียน.................ขยันยิ่ง แลนา
ขันแข่งลุได้แล้ว.....................เลื่องลือ
30. แถลงปางเมื่อครั้ง.............คิดกิน
ทัศนศึกษาถือ.........................มาดหมั้น
ไปเหนือเมื่อสายัณห์...............เยือนเยี่ยม
ลืมว่างามนั้นแพ้.....................แต่สวรรค์
31. หมวดสังคมคิดขึ้น...........โครงการ
ชวนเพื่อนครูไปกัน.................มากหน้า
นักเรียนยิ่งลนลาน..................อยากเที่ยว
จองที่มิล้าแล้ว.........................เก่งเกิน
32. วันยี่สิบแปดได้................ดูเดือน
กรกฎพาเพลิน.......................พี่น้อง
สามสามศกมิเลือน................ลืมแน่
วันที่พวกพ้องเต้า....................ต่อทาง
33. เพียบพลผองพวกพ้อง......พบกัน
หลายคู่หลายคนวาง................จิตได้
ถามถึงเรื่องราวพลัน...............พวกเล่า
สองทุ่มนัดไว้แล้ว...................เสร็จสาย
34. ราชันควงอ่อนอ้อน.........อนันทา
เคียงคู่มิอาจหาย.....................เรียบร้อย
นำเด็กหนึ่งคันมา....................เมียงม่าย....แลนา
เซ็งแซ่ตัวน้อยน้อย...................นี่นัน
35. เสถียรเยาวลักษ์ล้ำ..............ล่วงสมัย
สุดหล่อสุดสวยพลัน.................เพียบพร้อม
คุมรถอีกคันไว.........................วายวุ่น จริงเอย
เด็กแข่งเพลงอ้อมแอ้ม...............เอ็ดอึง
36. สทธิกับน้องว่า...................วิยะดา
สองอ่อนจับจูงดึง......................ดุ่มดั้น
คุมรถติดตามมา.......................หมายมุ่ง
เด็กอย่าซนชั้นนี้.......................รับรอง
37. ถึงยามสามทุ่มแล้ว............ลีลา
อึงมี่นวลคะนอง.......................หนุ่มเหน้า
เด็กสาวส่งเพลงพา...................เพลินยิ่ง
ลางส่งเสียงเศร้าสร้อย...............โศกศัลย์
38. ลูกจ๋าคำท่านผู้....................ปกครอง
เทียวท่องอย่าดึงดัน...................เดี่ยวดั้น
คำครูเชื่อคำตรอง.....................ตามนั่น.....นาแม่
จับจ่ายออมนั้นแล้ว...................จึ่งงาม
39. คุณลูกทำละห้อย...............โหยหา
คะแม่จักทำตาม........................ว่าไว้
มิเลือนแต่ตรึงตรา.....................ตรึงจิต
จากแม่โหยไห้ไห้.....................ห่วงหา
40. ลับตาสักครู่ได้..................ดูดี
เซ็งแซ่เพราะเพลงพา...............ครึกครื้น
โศกหายห่างมามี....................เริงร่า
สักครูยังสะอื้นไห้...................ห่างหาย
41. ถึงกกเกลือค่ารู้.................คุณอนันต์
ยาฆ่าพยาธิขาย.......................ต่างรู้
ชุบสีก็ดำมัน..........................มีค่า
คนเล่าค่าสู้ล้ำ........................หมากเกลือ
42. ปากปวนเป็นหมู่บ้าน......บนเนิน
ปลูกพริกผักมะเขือ.................ไร่ฝ้าย
พริกเล็กแต่เผ็ดเกิน.................กินยาก
คนเผ็ดใช่ร้ายต้อง..................เผ็ดดี
43. ลุถึงขอนแก่นบ้าน..........บอกคำ
พืชแก่นก็คือศรี.....................พืชสร้าง
คนคุณค่าคือธรรม................ถูกที่
ปฏิบัติอ้างได้.......................แก่นคน
44. ภูกระแตก่อนกี้.............กล่าวขาน
ทึบป่าแปลงหายจน.............แปลกเค้า
ทุกหนโล่งแลลาน...............แหลกโล่ง แลนา
หมดป่าเห็นเศร้าล้วน.........สลดใจ
45. สนามบินบ่ร้อง............เรือบิน
สนามรักขาดรักไป.............ป่วงบ้า
เรือเหาะห่างสนามภินทน์.....พลาดร่วง แลนา
รักห่างสนามล้าแล้ว............ร่วงโรย
46. เมืองเลยฤๅกล้าล่วง........ลืมเลย
หลายท่านรอตามโพย...........พ่วงไว้
ขุนทองหนึ่งตามเคย..............คนชอบ เทียวแฮ
เมียลูกมาได้ด้วย...................ดั่งคำ
47. ลดาวัลย์ว่าต้น...............ตามมา
ส่งแม่เสร็จคงคืน..................สู่บ้าน
ครบครันเริ่มไคลคลา...........คอยเคลื่อน
ลาถิ่นเลยต้านถ้อย.................ต่อกลอน
48. เลยบุรินทร์ถิ่นนี้.............นานเนาว์
เรียมร่ำจักจำจร.....................จากแล้ว
ยามไกลห่วงสองเยาว์............ยังอ่อน
นกเหน่งลูกแก้วยั้ง................อยู่เรือน
49. กาญจนาสั่งแก้ว..............กลอยใจ
สองอย่าคิดแชเชือน..............เฉื่อยเจ้า
การกิจช่วยกันไว..................วอนว่า
ยามห่างอย่าเศร้าสร้อย.......โศกตรม
50. รอนแรมนิราศร้าง.......เรือนนอน
เริงรื่นมิระทม....................หม่นไหม้
ภรรยานั่งเคียงกร..............กุมนั่ม นุชแฮ
ลูกอีกคนได้ต้อย................ติดตาม


51. จากมามิต้องคร่ำ......คิดครวญ
ครบคู่เคียงคนงาม..............เงื่อนนี้
จ๊ะจ๋าลูกชิดชวน..................ชมเรื่อย
คุณแม่เชิญชี้เอื้อ.................เอ่ยชม
52. แถลงคราวนิราศร้าง......แรมไกล
สี่ทุ่มละเลยรมย์..................รื่นเร้า
เพราะเพล่งนั่งชมไฟ..........ฟากฟั่ง
รถผ่านแนวเข้าข้าง..........เขตเมือง
53. ศาลากลางอยู่ซ้าย.......สง่างาม
ศูนย์กิจการประเทือง..........ถิ่นนี้
ตำรวจนั่งแลยาม................ยังอยู่
เคยต่อตามชี้แจ้ง................ราชการ
54. โรงพยาบาลอยู่ข้าง.....ขวามือ
เจ็บป่วยเคยลนลาน...........รีบร้อน
พบหมอฉีดยาคือ..............เข็ดขยาด
กลัวยิ่งสาวค้อนอ้าง...........อดทน
55. กลัวหมอกลับไม่พ้น....พบหมอ
กลัวเผดพบผีวน................วุ่นให้
กลัวรักรักรีรอ...................รักเล่น
กลัวท่านเมียได้ล้วน..........แต่หงอ
56. แขวงการทางที่สร้าง....ทำถนน
อีกซ่อมมิรีรอ...................เรียบร้อย
ยวดยานวิ่งวกวน..............ขับขี่
ดียิ่งฝากถ้อยเอื้อน............เอ่ยชม
57. กอมอศูนย์สบสร้าง...สามทาง
แยกหนึ่งไปพรมแดน.......ด่านซ้าย
เชียงคานนั่นพิศพลาง.......แยกยุ่ง
อีกหนึ่งเรือนอ้ายนั้น........ออกมา
58. ถึงทางสามแพร่งแล้ว...เรียมขำ
สามรักสบสาวครา............ก่อนกี้
ลางสาวข่มเขาทำ..............ทีท่า
งามแต่หนูนี้ท้า.................ท่าทาง
59. ยามยินยังนึกรู้...........เรื่องราว
คนเก่งนินทานาง.............นิ่มน้อง
ลวดลายแม่คงพราว.........รอบจัด
มิคู่ควรต้องให้.................แต่งเรือน
60. ท่าแพแลท่าน้ำ...........นองชล
งามท่ายามยลเยือน...........เลิศล้ำ
ไหลมาผ่านไปกล............กงจักร
ดังท่าใจช้ำแท้...................จากกัน
61. ไร่ม่วงมองม่วงไม้. ........มากมาย
เคยเที่ยวมาเลือกสรร............ช่วยซื้อ
หวานนักยิ่งคนขาย..............ขาวผ่อง
เห็นหนุ่มรุมตื้อน้อง.............ติดตาม
62. ถับถึงกอไร่บ้าน............บอกนวล
แนวไผ่เคยงดงาม.................ก่อนนี้
เขาถางถากไถพรวน............เพาะปลูก
เหลือแต่นามชี้ให้.................แม่ชม
63. อีกถึงบางเสี้ยวใหญ่.......คะนึง
กาลก่อนงามคำคม...............ค่าล้น
โลกสรรพ์สิ่งเลิศตรึง...........ตราโลก
เกิดก่อมิพ้นเสี้ยว................แห่งกาล
64. ตรองดูมีมากแท้...........ทันเห็น
วีรบุรุษนาน........................เนิ่นแล้ว
เกิดแต่ชั่วยามเป็น...............แปลกยิ่ง
กาลก่อเกิดแก้วได้..............ต่างวลี
65. โพนป่าแดงแต่ครั้ง.......ก่อนกาล
เคยนั่งเทศน์มัทรี................สนุกแท้
บุญพระเวสส์สราญ...........ชนชื่น
ถึงเหนื่อยมิแพ้สู้................เสร็จสม
66. เลยมาถึงโค้งผ่าน.......ภูสวรรค์
เพราะชื่อแต่อกตรม...........หม่นเศร้า
รถราวิ่งเร็วพลัน.................พลิกคว่ำ
นับศพเกินเข้าร้อย................สู่สวรรค์
67. นึกขำคำพีน้อง.............แนะนำ
พึงก่อบุญมากสรรค์............เสกไว้
ดับชีพจ่องจิตจำ...................สุคติ แลนา
พระท่านสอนให้สร้าง.........จดจำ
68. บุญฤๅแลบาปด้วย........ใดใด
เกิดก่อวิบากกรรม...............เกิดแล้ว
บุญนำสุราลัย.....................ผลส่ง
นรกมิแคล้วต้อง..................บาปนำ
69. มิรอวิบากให้...............ผลมา
บุญบาปผลทุกกรรม.............เกิดชี้
ทำเสร็จส่งผลหา..................นานเนิ่น
ชาวพุทธพึงลี้เว้น................บาปกรรม
70. สานตมยามดึกแล้ว......หลับใหล
รถแล่นเพียงพบพลัน..........ผ่านพ้น
สามตมสุดหนาวใน...........นคเรศ
ข่าวทุกวันต้นเค้า................แจกไป
71. หนองเสือครางแม่แก้ว.....งงงัน
วานพ่อบอกทำไม................แต่เค้า
เสือสางจึ่งครางมัน...............มีเหตุ
ใยนั่นขะเจ้าแจ้ง....................จักฟัง
72. หนักจิตยากจักอ้าง........ขานไข
ยามแม่ปวดฟันพัง...............ผุนั้น
ปวดนักยิ่งถูกไฟ.................จุดจี่ แลนา
เสือปวดยากกลั้นได้............จึ่งคราง
73. คุณหมูฟังแล้วชื่น.......ชอบใจ
บอกว่าจริงเสือสาง............แสบเขี้ยว
ปวดฟันยิ่งฟอนไฟ...........ลามติด นาแม่
เคยเจ็บยากเกี้ยวแก้............กดทนต์
74. คิกคักเสียงเด็กน้อย......ขบขัน
นึกว่าหลับหนอนวล.........นิ่มเนื้อ
เห็นเธอแข่งกันกรน...........กราวลั่น
หลับบ่จริงเอื้อน้อง.............แอบฟัง
75. ภูเรือเหลือเชื่อแล้ว.......เรือยนต์
โตใหญ่เทียบเขาดัง............แบบนั้น
คำเขาว่ารูปกล..................เรือคว่ำ
จึงกล่าวขานสั้นสั้น..........เรื่องราว
76. แก่งไฮใยชื่อนี้............นึกดู
ฤๅเพราะหมากไฮแจง.......แจกได้
ไฮเกิดติดคลองคู................ติดแก่ง
จึงเอ่ยนามไว้อ้าง................แก่งไฮ
77. โคกพิธฺโพธิ์แผ่ก้าน.......สาขา
เย็นร่มโพธิ์บังใบ.................สุขล้น
เย็นเงาร่มพุทธา.................เย็นสงบ
เย็นจิตหลุดพ้นได้.............ห่างมาร
78. มาถึงแก่งแล่นแล้ว......เล็งแล
ใครแล่นเลียบนที..............แก่งแหล้น
งูเงือกข่มรังแก...................ขบกัด แลฤๅ
ฤๅแก่งมันเส้นตื้น..............ตื่นกลัว
79. หนองแซงใครบ้างชอบ.......แซงเขา
ฟังว่าตีนผีมัว......................มืดอ้าง
อีกพวกดื่มมากเมา..............มักเก่ง
ยอดยิ่งพวกกว้างเส้น............เก่งเกิน
80. โคกงามงามโคกนั้น.....นามมี
เพียงแค่พุ่มไพรเนิน.............แมกไม้
คำคนถิ่นพงพี.....................แนวป่า
เกิดบนเนินได้อ้าง..............โคกนาม
81.ถึงบางนามห้วยตาด.......เหตุไฉน
ไหลหลั่งสายธารา..............หลากล้น
พัดผ่านแผ่นไผท................ชลชุ่ม
สายจิตเย็นพ้นน้ำ...............ฉ่ำชล
82. เลยไปถึงด่านซ้าย.........สุดแดน
ทัพด่านดูสายสนธิ์...............ศึกต้าน
ยากนักด่นรักแสน...............ยากผ่าน
คนกวาพันล้านล้วน...........ล่มลง
83. เมืองเลยสุดเขตแคว้น...อำลา
สืบต่อเมืองเหนือตร.............ต่อนี้
เขาสูงกีดมรรคา..................คงยาก
ปีนป่ายยากชี้ล้วน...............ช่องเขา
84. หนทางแลลดเลี้ยว.......วกวน
ลางแห่งหุบเหวเงา..............แมกไม้
ลมเย็นยิ่งหนาวจน.............ใจสั่น
ฝนเริ่มโปรยให้ซ้ำ..............ยิ่งเย็น
85. เขาสูงชันยิ่งล้ำ............ล่วงถึง
ล่างหากเห็นแดน................ด่านซ้าย
งามไฟค่ำตะลึง...................ลิงโลด
งามยิ่งเสียงว้ายร้อง..............ชื่นชม
86. ลางหนูเธอร่ำร้อง.........ยินดี
ดูนั่นดาวมันตาม................ต่ำใต้
มากมายหมู่ดาวมี...............มวลมาก
เราอยู่สูงใกล้แล้ว................เขตสวรรค์
87. สงสัยหนูน้อยนั่ง........นับนาน
ไฟว่าดาวสำคัญ.................ผิดแล้ว
มึนงงแน่นงคราญ............โงกง่วง
สักครูเงียบแจ้วแจ้ว...........หลับลง
88. ยามดึกยังฉ่ำชื้น........ชมดอย
รถวิ่งหนทางเคย................คดเคี้ยว
คันหลังบ่เห็นคอย..............คนึงอยู่
จอดนิ่งรอเปรี้ยวแล้ว..........ปากเป็น
89. เสาะหาของขบเคี้ยว......คงมี
กรอบแกรบเลยถูกติง...........ต่อถ้อย
แอบกินแต่เดียวดี.................ฤๅพ่อ
เสียงแม่หนูน้อยน้อง............เอ่ยขาน
90. คอยกันครู่หนึ่งแล้ว.......รถตาม
ทันที่รอเบิกบาน...................บ่ช้า
พบพลันจึ่งสอบถาม............ถึงเหตุ
เขาว่ารถล้าต้อง...................ต่างแรง
91. ครบครันควรเคลื่อนคล้อย จากสถาน
มาดมุ่งเมืองเหนือยัง..............อยุ่โพ้น
รอนแรมเร่มสราญ.................เริงรื่น
ตาส่องดูโน้นนี้.....................น่าภิรมย์
92. เมียงมองมาดหมู่บ้าน.....บ่อโพธิ์
กลางป่ากลางดงชม................ชื่นได้
ดึกนักน่าโมโห.....................หาง่วง
หกทุ่มยังไร้เค้า.......................หลับลง
93. คนเดียวยากหลับต้อง......ตื่นตา
หรีดหริ่งกล่อมไพรพง............ร่ำร้อง
พระพายแผ่วพัดพา................เพลินจิต
หนาวดั่งขาดน้องน้อย............หน่ายหนี
94. บัดดลวับจิ้งจอก...............กระโจน
เออนั่นอะไรขาว....................ผ่านหน้า
เด็กเด็กต่างตะโกน.................ดังลั่น
นึกว่าหลับหล้าน้อย...............หลับลวง
95. นครไทยมืดครึ้ม..............ค่ำคืน
เดือนดับดวงดาวหมอง............หม่นฟ้า
สายฝนชุ่มเย็นฝืน....................แฝงยาก
หนาวยิ่งหนาวหน้าน้อง...........หน่ายหนี
96. เลยมามากหมู่ไม้...............มืดมัว
ลางแหล่งหุบเหวมี...................มากล้น
แลลึกหวั่นหวาดกลัว...............เกรงหล่น
เหวรักว่าพ้นได้.......................ยากเย็น
97. อรวรรณบ้นบ้าง................บอกเมา
ยามง่วงมึนงงเห็น...................ร่ำร้อง
รถวนวิ่งบนเขา........................ขมขื่น
ยาช่วยยังต้องแพ้......................เบื่อยา
98. ชาติตระการร่มเกล้า.........การศึก
ไทยรบลาวออกมา.................เรียกร้อง
รุกแดนร่ำเรียกคึก...................หาญฆ่า
ใครผิดถูกต้องสู้.....................ศึกราน
99. ศึกใดเทียมเท่าสู้...............ศึกใจ
สองนิ่มแขไขขาน...................ต่อแต้ม
ฉันดีหนึ่งนงใย.......................ยึดมั่น
งามแม่ยามแย้มยิ้ม...................จริตงาม
100. อีกสาวยามใกล้ชิด.........ชวนชม
งามแง่ชายชวนตาม...............ติดน้อง
มืดมนมั่วภิรมย์........................เริงรื่น
เอาแต่จดจ้องเจ้า...................จักชม
นิราศเมืองเหนือ 2

101. สองสาวสองพ่ายแพ้......พร้อมสรรพ
ชายชั่วพาล่มจม......................สุดสิ้น
ครองกันแต่แตกพลัน...............ทุกข์ท่วม แลนา
ชนะแค่ลิ้นร้อง.........................หลอกตน
102. กลางดงนามหมู่บ้าน.....บังเอิญ
พอตื่นมางุนงง........................ง่วงแท้
ดงดอนเปลี่ยนจำเริญ...............เรืองรุ่ง
มิแปลกแมกไม้แพ้....................ฤทธิ์เรา
103. ถัดมาเป็นบ้านแพะ...........พึใจ103
รับเคราะห์แทนทุกชน.............ชอบได้
บาปมวลชั่วพิษภัย...................แพะรับ จริงเอย
เขาเสาะแพะไว้ให้...................รับกรรม
104. ทองแสนขันแน่นแล้ว......นวลนาง
ผูกแน่นยากจักคลำ..................เงื่อนแก้
ขาดทองบ่มีทาง.......................มัดนิ่ม นุชแฮ
ยากแต่แรกแพ้น้ำ.....................จิตนวล
105. เมืองตรอนเคยผ่านแล้ว... กลับมา
ฤาว่าทุเรียนไย.........................รสล้ำ
หายากยิ่งยากหา......................เห็นไม่
สาวที่ตรอนก้ำนี้......................ยากเห็น
106. อุตตรดิตถ์นั้น..................คือท่า
เทียบรักฤาไรเป็น.....................แปลกแล้ว
รักเรียมอยากจอดหา................หนแห่ง ใดฤๅ
วอนท่านวลแกวน้อง...............รับไป
107. รอนแรมถึงแพร่เข้า.........เขตเวียง
ยินชื่อชวนใจฝัน......................ฝากเจ้า
เมืองแพร่แผ่รักเรียง.................รักแพร่
ขาดแพร่คงเศร้าน้อง...............ห่างหา
108. เวียนวนแวะพักใหล้.......เด่นชัย
เด็กเด็กตื่นตาพลัน..................ผ่องแผ้ว
ลงรถวิ่งกันไว.........................วายวุ่น
จองสุขาเจื้อยแจ้ว.....................แย่งกัน
109. เสร็จกิจมาสั่งข้าว...........ขาหมู
ลางสั่งก๋วยเตี๋ยวพลัน...............เงียบพร้อม
อาจารย์ช่วยตรวจดู.................เด็กก่อน
เสร็จค่อยมาล้อมบ้าง...............สั่งกิน
110. คุณหมูข้าวต้มเครื่อง.......ครบครัน
คุณแม่มิยินดี..........................แต่น้อย
นมจืดกล่องของฉัน................เชิญส่ง มาแฮ
โลกกลับกันต้องคล้อย.............อย่าฝืน
111. พรำพรำฝนตกแล้ว.........ลีลา
หมายมุ่งลำปางคืน..................ผ่านพ้น
รอนแรมเรื่อยลับลา................นานเนิ่น
ดึดดื่นเรียมได้จ้อง..................ชมสถาน
112. มองไปสองขอบข้าง.......หนทาง
ชันยิ่งรถเราคลาน....................ค่อยคล้อย
ลุถึงถิ่นลำปาง.........................แปลกยิ่ง
ไฟส่องเอ่ยถ้อยล้วน................หลากงาม
113.รถเลยพาผ่านพ้น...............ลำปาง
มืดมิดเมื่องสองยาม..................เงียบแล้ว
ฝนโปรยปลอบนวลนาง............นะแม่
ฟังว่ายังแผ้วด้าน.......................หอบหาย
114. ทันถึงแล้วห้างฉัตร..........เฉิดฉัน
ไฟส่องทางมิวาย......................วุ่นว้า
เหวลึกหุบเหวชัน.....................ชวนหวั่น
คืนค่ำครืนฟ้าร้อง.....................เรียกฝน
115. สายธารดึกดื่นแล้ว..........หลั่งไหล
ทางชุ่มยากจรดล......................ดุ่มดั้น
รถเราค่อยคลาไคล..................ขับเคลื่อน
ลมพัดกระชั้นเข้า.....................ขุ่นใจ
116. ดอยขุนตาลดึกแล้ว..........เลียบมา
ตี่สี่รถครรไล...........................เร่าร้อน
ปีนเขาขลุกขลัครา...................คืนค่ำ
นานเนิ่นนับก้อนล้วน............แต่หิน
117. ขุนตาลตาลค่าล้น..........หลากหลาย
สานหมวกตาลยิพิน...............อยากได้
ทำตอกจักสานขาย.................งามยิ่ง
สานตะเพียนไว้ให้..................พุ่มพวง
118. ขนมตาลรสหากลิ้ม........หวานหอม
ตาลหมักชวนดมดอม...............พี่รู้
มึนเมาดั่งเหล้าชวน.................ชิมเรื่อย
ตาลนิ่มนวลสู้ได้.....................เด็ดดวง
119. ถึงตาลเป็นไม้แต่............มากคุณ
คนเล่างามทั้งปวง...................ค่าเกื้อ
จรรยาค่าคือบุญ......................บอกบ่ง
พึงสั่งสมเอื้อให้......................สุขสม
120. ดอยสูงปีนป่ายได้..........ดังหวัง
เพียรเพ่งภิรมย์ทำ..................ถูกต้อง
กิจหนักพากเพียรยัง...............ลุล่วง
ผลเผล็ดเพราะพร้อมได้..........พากเพียร
121. ถึงเขตแม่ท่าต้อง............ท่าคอย
รถหนึ่งคันลับเจียร..................ต่างแล้ว
ฤๅแวะด่านตรวจพลอย............โดนจับ แลฤๅ
ฤๅตกเหวให้แป้ว.....................ปวดใจ
122. หกโมงจดจ่อจ้อง............ยังคอย
มูลเป็ดเหม็นกระไร..................รุ่มร้อน
แลลับลับแลพลอย..................พิศเพ่ง
ลูกตื่นออดอ้อนว้า..................วุ่นวาย
123. นักเรียนก็ตื่นแล้ว.........ไถ่ถาม
ไยบ่ลองส่งสาย......................สืบเค้า
รอรถย่มาตาม........................ดีกว่า
เห็นเหตุหากเร่าร้อน...............ช่วยสาง
124. คนขับเขาค้อนหาก..........ไปตาม
อาจพลัดเพราะทางมี.................มากเส้น
ควรไปล่วงค่อยถาม..................ถึงก่อน
หากบ่พบค่อยเต้น....................ต่อไป
125. เราไปถึงแม่จี้..................จอดรอ
ถึงด่านถามถึงไว.....................บอกบ้าง
ตำรวจท่านรีบวอ.....................วายวุ่น
หายเงียบชักอ้างว้าง ..................หวาดกลัว
126. รถแลหายจากห้วง...........โลกา แลฤๅ
ถามไถ่ถึงมืดมัว......................หมดสิ้น
ฤๅใครแอบลักพา....................เพียรซ่อน
ฤๅเหล่าโจรปล้นปล้น..............ปลดทอง
127. ลูกหมูเขาตื่นแล้ว...........ส่งเสียง
ปวดฉี่แม่เขาไว......................วิ่งแล้ว
จูงกันสู่ไพรเพียง....................ลมกรด
สองแม่ลูกแจ้วแจ้ว..................แจ่มเสียง
128. นับนานจึ่งค่อยคล้อย......ครรไล
ถึงที่จอมทองเพียง..................เพื่อยั้ง
คอยตรงแม่กลางนัย..............น้ำตก
รถเคลื่อนบ่รั้งแล้ว..................ลิ่วลา
129. สืบสายสว่างแล้ว.......... ส่องสี
ทิวทุ่งเรือกนาสวน..................สุดแล้ง
แผกพันธุ์เหี่ยวเฉามี................มวลมาก
ฤๅเทพพรหมแกล้งให้.............โหดเหลือ
130. เฉาตายเต็มทุ่งกล้า.........ไกลฝน
พริกผักมะเขือสูญ...................สุดสิ้น
ลำไยต่างติดผล......................พูนเพียบ
ดกดื่นยามลิ้มล้วน..................อร่อยเหลือ
131. เรียงรายเต็มท้องที่.........ทุกทาง
สวนป่าลำไยลาน..................หลากต้น
ฝนหดแต่ป่าซาง.....................ทนอด
จำหน่ายหมากไม้พ้น..............อดไป
132. แม่กลางเป็นแปลกแท้......บังเอิญ
รถที่หลงจอดรอ......................อยู่หน้า
เขาคอยอยู่ยังเพลิน..................พรรคพวก
ถึงแต่ตีห้าแล้ว.........................หลอกกัน
133. เรามัวแต่ห่วงรั้ง.............รีรอ
เขาลัดทางมาพลัน..................พรักพร้อม
ยังดีที่เพียงพอ........................แตกตื่น
หาใช่เหตุร้ายล้อม..................รัดรุม
134. พวกเราจอดรถแล้ว........รีบลง
กิจส่วนตัวครูคุม....................เด็กน้อย
นักเรียนต่างตอบตรง...............ตามสั่ง
สักครูเรียบร้อยกล้า................กล่าวชม
135. เสร็จกิจชมน้ำตก.............ตาดผา
เด็กแล่นภิรมย์เริง..................ร่ำร้อง
ลางโลดเล่นธารา..................แหวกว่าย
ลางสระสรงน้องอ้าย.............น่าดู
136. แลธารไหลหลากล้น....หลั่งลง
ตกแต่ตีนผาภู........................แผ่กว้าง
กระแสซ่านเซ็นงง..................งามยิ่ง
สูรย์ส่องแสงสร้างให้..............ดั่งเงิน
137. มัตสยาแหวกว่ายต้าน....ต่อธาร
ชะโดดุกสลาดเพลิน..............โลดพริ้ว
แขยงข่มสลิดลาน..................หลีกหลบ
ปลากัดสีสิ้วส้ม......................แสดแดง
138. พิศไพรมากหมู่ไม้.......มวลมี
โมกม่วงพลวงแพงดู.............เด่นแล้ว
มากมวลหมู่มาลี...................แลหลาก
รวยรื่นหอมแต้วต้าง..............ต่างตา
139. บุษบาบานเบ่งเอื้อง........อรชร
อวบอิ่มชวนสิเนหา..............ห่างเศร้า
เรียมเยือนชั่วยามจร..............จำจาก
จำจากนวลเจ้าเอื้อง...............จักไกล
140. อยากถามเกรงท่านผู้.....กำกับ
สบเนตรปานไฟแรง..............รุ่มร้อน
หากถามแน่หนุบหนับ...........นวลหนีบ
เพียงแม่คุณค้อนให้................หวาดเสียว
141. อำลาหนอเอื้องอ่อน......บังอร
มีโชคดุ่มเดียวตาม..................ต่อแท้
มากมิตรจิตเรียมจร...............จำห่าง
อึดอัดยากแก้น้อง..................ล่ำลา
142. เลยลาลับถิ่นนี้..............จอมทอง
เจ็บจากจอมขวัญตา................ต่างบ้าน
จอมใจแค่เมียงมอง.................หมดมุ่ง
เจ็บจิตจำต้านไหม้..................อกตรม
143. รอนแรมรถแล่นพริ้ว.....เพลินใจ
เด็กเด็กระงมเพลง..................เพราะพริ้ง
เรียมเพียงเพ่งพราวไพร.........แลเลิศ
นาล่มคนทั้งขว้าง..................ขาดฝน
144. มองไปแปลกทุ่งข้อง.....คันนา
เล็กยิ่งคนทำทาง..................ถิ่นนี้
ตรงตรงต่อตามตา...............แตกต่าง
แผนแต่ตรงบ้านนี้...............ใหญ่โต
145. คันนาเล็กใหญ่ต้อง....ต่างกัน
คุณค่ามีอักโข......................กีดกั้ง
ขอบเขตหนึ่งสำคัญ.............คงที่
กักอุทกทั้งสิ้น......................เสกสรร
146. ฝูงชนผิดแผกผู้............รูปทรง
เล็กใหญ่ผิดผิวพรรณ............พิศเพี้ยน
ไตรลักษณ์กลับเกิดคง...........ครบแน่
อนิจจังเสี้ยนส้น..................เสียดใจ
147. ยากดีมีทุกข์ทั้ง...........เศรษฐี
แปรเปลี่ยนเป็นไปตาม........โลกตั้ง
ทุกข์กายหม่นจิตมี...............มิแผก แลนา
อนัตตาตั้งต้อง......................ต่อเป็น
148. กาดหลวงยามผ่านใกล้..กาดมา
มากสิ่งหากเห็นลาน.............หลากแท้
สับสนหมู่คนพา..................กันเที่ยว
จับจ่ายเสียงแจ้วแจ้ว..............แจ่มใส
149. งดงามเตียงตั่งตู้...........โต๊ะมี
งามยิ่งแผกแพรพรรณ..........พับผ้า
ขนมต่างเติมสี.....................เสริมส่ง แลนา
ของสดของค้าไว้..................แข่งขัน
150. คุณหมูเริงร่าร้อง.........ชอบใจ
ชวนชื่นชมเขาสรรค์............ที่สร้าง
งานแกะสลักไฉน................งามยิ่ง
ดังชีพมีช้างม้า.....................เม่นหมี
151. เสือสิงห์ทำท่าจ้อง.......จักโจน
กระต่ายแต่งเติมสี.................เสกได้
ลิงค่างบ่างจักโผน................ผยองเผ่น
เชิงช่างแกะไว้ล้วน..............หลากงาม
152. มากคุณเพราะแต่งไม้..มากมี
คนแต่งรูปนามคุณ...............ค้านั้น
กุศลช่วยขัดสี.......................เสริมส่ง
บุญสั่งสมขั้นต้น...................ต่อเติม
153. ปัญญาประดับได้........เด่นเกิน
วุฒิช่วยเสกเสริม..................สฤษดิ์ได้
สามารถส่งเจริญ..................เร็วยิ่ง
สามสิ่งมีไว้แล้ว..................หลากงาม
154. สันป่าตองแปลกแต้....ตองใด
เขาแต่งตับตามดู..................เด่นแท้
หลังคาตับตองไพร.............แผกอื่น
ฝนรั่งพึงแก้ต้อง..................ตับตอง
155. ริมทางเป็นบ้านอยู่......ชุมกัน
รายรองเมียงมองตรง...........ตื่นเต้น
จำเริญยิ่งเขาสรรค์..............เสริมแต่ง
งามยิ่งตื่นเต้นจ้อง...............ผ่อชม
156. รถราขวักไขว่ผู้.........ผ่านมา
เศรษฐกิจนิยม....................แย่งซื้อ
ทรัพย์สินเปลี่ยนเงินตรา.....เต็มที่
สันป่าตองฮื้อค้า................แข่งขัน
157. สาวป่าตองต่างต้อง...ตรึงใจ
ผิดแผกนวลพิศพรรณ........ผ่องเนื้อ
ตรึงตราพี่สบนัยน์.............นวลนิ่ง
งามแม่งามเกื้อฟ้า..............ฟากดิน
158. เสียดายพบครู่แล้ว...จำลา
รถผ่านถวิลจำ..................จดไว้
สาวเอยผ่านทามา.............เมืองแม่
จำรูปงามได้เจ้า................น่าชม
159. อำลาจากแล้วนุช.....ป่าตอง
ลาก่อนคมขำเคย..............อยากใกล้
เพียงเห็นชั่วยามปอง........เป็นเพื่อน
มาอีกขอให้พ้อง...............พบกัน
160. หางดงดงอยู่ด้าว......แดนใด
มีแต่ตึกลานตา.................อวดสล้าง
นามดงแต่พงไพร............หายาก
ความรุ่งเรืองอ้างเข้า.........ผ่าดง
161. พงไพรเป็นต้นแหล้ง..........ลำธาร
หมดป่าฝนขาดคง.....................เหือดแห้ง
ทุกข์ยากส่ำสัตว์พาน.................พบเคราห์
อดอยากเพราะแล้งแล้ว..............ขาดฝน
162. มลพิษเพราะไม้ป่า..............เปลี่ยนแปร
หมดป่าหมากผลเสีย..................ส่งให้
หมอกควันเพิ่มเป็แพ..................ลอยล่อง
ลอยสู่บนให้ฟ้า..........................ฟ่าฟาง
163. นภากระจกฝ้า..................ฟั่นเฟือน
ไอแดดถูกกักทาง.......................กีดแล้ว
โลกจึงอบไอเหมือน.................ไฟแผด..............เผานา
นานเนิ่นมิแคล้วร้อน.................ล่มสลาย
164. ผลกระทบจากป่าไม้.........มากมี
เราท่านสละกาย.......................จิตพร้อม
เพาะพืชแผ่พันธุ์พลี..................เพาะป่า
เชิญก่อกิจน้อมไท้....................สักการ
165. อุดมดินเพราะป่าชื้น.......ชุ่มเย็น
ชลหลั่งหากธารสรรค์..............เสกสร้าง
เกษตรบ่ลำเค็ญ........................ควรยิ่ง
คุณค่ากว่ากว้างล้น..................เลิศหลาย
166. สามัคคีปลูกไว้..............ว่าควร
อนุชนจักสบาย.......................ภาคหน้า
ทุกไทยชุ่มเย็นชวน..................ชมชื่น
ชนชื่นชมล้ำฟ้า.......................เพริศพิไล
167. อำลาเพียงผ่านพ้น.........หางดง
แรมเรื่อยรถคลาไคล...............เคลื่อนคล้อย
ยามสายแดดจัดจง...................จดจ่อ
เชียงใหม่หมูน้อยร้อง..............ร่ำหา
168. มาถึงเชียงใหม่มื้อ..........มงคล
แตกตื่นตรึงตราทรวง...............สร้างเศร้า
ชมเมืองงดงามกล...................เมืองเทพ แลนา
สง่าทุกด้านเต้า.......................ต่อชม
169. พัฒนาตึกบ้านช่อง.........ชำเลือง
งามสัมยชนนิยม.....................ยิ่งล้น
กลมกลืนเก่าประเทือง..............ทุกที่
งามยิ่งงามพ้นถ้อย...................ถั่งชม
170 วัดวาอาวาสตั้ง.................ติดทาง
งามดั่งองค์อินทร์แปลง..............ปลูกให้
งามโบสถ์พิจิตรพลาง...............เพลินเพ่ง
พระธาตุเสกสร้างไว้................ว่างาม
171. เจดีย์สูงเสียดฟ้า...............เฟื่องฟู
ไตรรัตน์รังสรรค์สาม...............ภพแก้ว
ชาวเมืองช่วยเชิดชู....................ควรชื่น ชมแฮ
จิตแจ่มผองแผ้วอ้าง...................อาบธรรม
172. แลถนนตัดต่อเต้า..............ตรึงตา
ขวักไขว่รถตามทาง...................เรียบร้อย
คูคลองเลียบมรรคา...................ยังอยู่
ชลสะอาดพ้นถ้อย.....................จักชม
173. คูเมืองเดิมแต่ครั้ง..............ก่อนกาล
เคียงคู่กำแพงสม........................เทพสร้าง
ปวงปราชญ์กล่าวตำนาน.........นับเนิ่น
เจียงใหม่เมืองนี้อ้าง.................เอ่ยคำ
174. แถลงปางพระเจ้าแป่ง......กุมกาม
นามท่านเม็งรายจำ..................จดอ้าง
ประพาสป่าติดตาม..................มิคไล่
พักที่เขาอ้อยช้าง......................ชุมใจ
175. พักดอยสุเทพยั้ง..............สามวัน
คืนหนึ่งหากฝันไป..................แปลกแท้
มีเทพท่านทักทาย....................จำแน่
ภูมิสถานแม้นี้..........................ยิ่งยง
176. บ้านแทนนามหนึ่งนั้น....มีนัย
จักรุ่งดังเพชรพลอย..................เพริศแพร้ว
ใครครองจักเกรียงไกร..............เกินยิ่ง
ควรจักแปลงแล้วสร้าง..............เสกเมือง
177. เม็งรายจอมราชรู้..............เล็งญาณ
ควรที่จักประเทือง....................เกียรติก้อง
แปลงเมืองคู่ควรการ.................กิจใหญ่
ทุกฝ่ายเห็นพ้องด้วย.................จึ่งดี
178. กาลนานธจึ่งได้..............เสด็จมา
ยังที่เดิมพบมี...........................นิมิตแก้ว
สองฟานแม่ลูกครา..................ครองถิ่น
วนแหล่งหลบแล้วได้..............ชุมเย็น
179. ยามเสอสุนัขต้อน..........ติดตาม
สองแม่ลูกกลบเป็น................กลุ่มหญ้า
ศัตรูกลับถึงยาม.....................ยอมพ่าย
หวาดหวั่นมิกล้าต้อง..............ต่อมัน
180. ทรงเห็นเป็นเรื่องล้ำ.....มงคล
เราจักแปลงเมืองกัน..............เสกสร้าง
สองฟานแม่ลูกตน................ประเสริฐ
โปรดจับไปอ้างเลี้ยง..............จึ่งดี
181. เวียงฟานเหนือน้ำหยวก..ยังเฮือง
ยอดยิ่งมงคลศรี......................โลกรู้
เจ็ดอันส่งเสริมเรือง...............รัฐรุ่ง
กวางเผือกแผกผู้ได้................พักพิง
182. ลุศกหกห้าสี่.................ศักราช
จุลศกอุดมจริง.......................แน่แล้ว
ทรงเกณฑ์ไพร่พลมาด..........หมายมุ่ง
มาเสกเมืองแก้วให้................ฮุ่งงาม
183 จึงเชิญพระร่วงเจ้า..........สุโขทัย
พระยาพะเยาสาม..................เพื่อนแก้ว
งำเมืองชื่อมีไม-.....................ตรีจิต
เชิญปรึกษาแล้วล้วน..............ฉลาดกล
184. สองสหายเห็นพ้องต่าง..ตรองเติม
ชอบช่วยสหายตน...................เสร็จได้
รีบรุดเร่งเสกเสริม...................แสวงค่า
สองเพื่อนบอกให้รู้................เรื่องงาม
185. เล็งสถานที่ตั้ง...............แปลงเมือง
งามยิ่งมงคลสาม..................โลกรู้
เจ็ดอันมิ่งมงคล.....................เสริมส่ง
งามยิ่งทุกผู้ให้.......................เสกสรร
186. นับฟานแม่ลูกนั้น.........เนาว์นอน
หลบหลีกภียพาลพลัน............ยับยั้ง
มงคลล่วงลบดอน...................แดนอื่น
มุสิกขาวนั้นแจ้ง.....................อีกประการ
187. มงคลอีกหนึ่งนั้น............น้ำตก
ไหลหลั่งจากดอยธาร..............คดเคี้ยว
ราวกอดรอบเมืองยก..............ยออยู่
แดนอื่นมิสู้เสี้ยว....................หนึ่งเลย
188. เม็งรายจอมราชรู้.............เรื่องราว
ปิติมิอาจเผย...........................เปี่ยมล้น
แปลงเมืองไหม่ถึงคราว...........รีบเร่ง
ปราสาทง้ามพ้นล้วน.................เลิศแล
189. วัดวาอาวาสตั้ง..................ต่องาม
คูค่ายเพียงเทพสรรค์..................เสกให้
กำแพงก่อแกร่งตาม...................ตีต่อ ยากเฮย
นับสี่เดือนได้สิ้น.......................เสร็จเมือง
190. นพบุรีศรีสง่าตั้ง...............เติมนาม
เจียงใหม่เวียงพิค์เฮือง...............อยู่ยั้ง
เม็งรายพ่อหลวงยาม..................ทรงราช
นับแต่คราตั้งนั้น........................นับนาน
191. ปีวันผันเปลี่ยนแล้ว...........ล่วงไป
ยังอยู่เวียงวังปาน........................ล่มฟ้า
งดง่มยิ่งเจริญไว........................เวียงราช
ไทเทศมุ่งหน้าจ้อง.....................จ่อชม
192. พอดีรถแล้นเขา............... มอชอ
อุดมศึกษาเตือน........................แต่ตั้ง
มากมวลหนุ่มนวลขอ..............เพียรเพ่ง
เรียนร่ำรอบรู้รั้ง......................ปริญญา
193. งดงามชวนชื่นแท้...........ทุกภาย
งามพุ่มพฤกษ์มวลมี...............มากล้น
ตัดทางท่องหลากหลาย..........ลองเที่ยว
ตึกเด่นแลตั้งต้น.....................แต่ใด
194. รถจอดตรงตึกค้า...........ของกิน
ครูสั่งใครหอดหิว..................แต่เช้า
อาหารสั่งสงวนสิน...............กันหน่อย
ถูกยิ่งสูเจ้าแล้ว......................รีบมา
195. เสร็จสรรพต่อนี้ป่าย.....ชมดอย
รถเล็กจักพาไป......................อย่าช้า
สามโมงครึ่งจักคอย...............ควรรีบ แลนา
เสร็จปล่อยหายล้าแล้ว...........รุกรน
196. สาวเล็กเด็กหนุ่มเหน้า..นานา
ยลแย่งทานกันจน..................เรียบร้อย
สักครู่กลับคืนมา....................เมียงม่าย
ครูว่าหนูน้อยน้อง..................นั่งรอ
197. ราชันติดต่อจ้าง.............สองแถว
สุทธิว่าแพงพอ........................จ่ายได้
เสถียรถูกสาวแซว...................ใจอ่อน
เขาสั่งสาวให้ขึ้น.....................ค่าแพง
198. ลดาวัลย์จ้องจัก...............จ่ายเงิน
คันหนึ่งสามใบแดง..................ดั่งนั้น
แปดคันมิขาดเกิน....................นวลจ่าย
เห็นบ่นนวลกลั้นแล้ว...............จ่ายไป
199. สองแถวพาวิ่งขึ้น............เขาสูง
ดอยสุเทพจักไป......................บอกแล้ว
รถแล่นผ่านยางยูง...................ยังยอด ดอยแฮ
ชันยิ่งแม่แก้วนั้น.....................นึกถึง
200. พิศเพลินสองขอข้าง........เขาเขิน
ทางคดวกวนตรึง....................ตื่นเต้น
เหวลึกล่วงลงชิญ...................สวรรค์แน่
ยังหวั่นยากเว้นได้..................กัดฟัน
นิราศเมืองเหนือ 3
--------------
200. พิศเพลินสองขอข้าง........เขาเขิน
ทางคดวกวนตรึง....................ตื่นเต้น
เหวลึกล่วงลงชิญ...................สวรรค์แน่
ยังหวั่นยากเว้นได้..................กัดฟัน
201. พิศไพรพราวเพริศพริ้ง...พรหมสรรค์
แผกไผ่มากมองมี...................ไผ่สิ้น
ยูงยางยิ่งแผกพรรณ................ผิดพวก
ยากยิ่งต่อลิ้นร้อย......................กล่าวชม
202. มาลีแลหลากล้วน...........งดงาม
หอมกลิ่นพึงภิรมย์..................รื่นเร้า
ภุมรินทร์ต่างตอมตาม..............ติดต่อ
เชยชื่นลางเคล้าลิ้ม..................รสสุคนธ์
203. แลหินเห็นหากตั้ง..........ติดตา
ปมปุ่มมากมายจน...................จักอ้าง
ยายยังทั่วพนา.........................นอนนิ่ง
งามดั่งเทพสร้างล้วน...............เหมาะสม
204. นับนานปีนป่ายขึ้น........ขุนเขา
มัวมืดเมฆหมอกชม................ค่ำแล้ว
เยือกเย็นยิ่งสั่นเทา...................หนาวยิ่ง
เด็กบ่นกันแจ้วเจื้อย..................เหน็บระบม
205. แลหาสัตว์ป่านั้น..............อยู่ไหน
หมู่เม่นมีอยากชม...................ชื่นชี้
เสือสิงห์กระทิงไพร.................เชิญหน่อย
เห็นแต่นกกี้ร้อง......................ส่งเสียง
206. เสียดายลืมหยิบเสื้อ........ทรงหนา
มิคาดหนาวเหน็บเพียง............ดั่งนี้
หนาวกายนั่นเย็นมา................นิดหน่อย
หนาวจิตจักลี้ได้......................หลบหนาว
207. ทันถึงรถจอดแล้ว...........ลงไป
หลากจิตมากมวลสาว..............ผ่องหน้า
ชุมนุมกิจอันใด........................หนอนี่
ขวักไขว่เขาค้าร้อง...................เรียกขาย
208. ภูภิงค์นิเวศน์ตั้ง..............เติมงาม
สง่าบนภูพราย........................เพริศแพร้ว
เวียงวังล่มโลกสาม...................สวยยิ่ง
วังดั่งวังแก้วเก้า..........................ก่องงาม
209. คุณหมูจูงแม่ร้อน............รุกรน
รีบเริ่งสุขาถาม.........................ที่ตั้ง
หายากจักราดจน................... เจ็บจิต
คนมากแล้วยั้งแล้ว ................. อยู่รอ
210. เสร็จชวนกันทั้งแม่..........แลหมู
งามยิ่งนวลลอออ.....................เอ่ยอ้าง
มาชมสิ่งสรรพ์ดู.......................ดาดาษ
อุทยานสล้างล้วน....................เทพสรรค์
211. วิจิตรบุปผชาติชั้น...........อลังการ
กุหลาบแลหลากพันธุ์..............แผกพ้อง
แดงเหลืองม่วงเบ่งบาน.............ชวนชื่น
แมงไต่ตอมจ้องล้วน.................จักชม
212. นักเรียนเริงร่าร้อง..........เริงใจ
ถ่ายรูปกันขำคม......................นิ่มเนื้อ
ลิงโลดแล่นเลาะไป..................เลียบเล่น แลนา
รอยท่าเทพเอื้อสร้าง.................สุดงาม
213. ยะเยือกอากาศชื้น...........ชุ่มเย็น
เมฆต่ำลอยตามลม...................สะท้าน
ฝ่าฝนชุ่มหนาวเป็น.................ปานเหน็บ
สองแม่ลูกต้านไว้....................ต่อหนาว
214. มินานอาพาธิต้อง...........ติดนวล
หอบหืดจับถึงคราว..................ครั่นคร้าม
รุกรนเร่งรีบชวน......................เชิญกลับ
รออยู่รถห้ามเจ้า......................อย่ากลัว
215. จัดยาเสร็จสรรพให้.........หนึ่งชุด
หืดหอบประจำตัว....................แต่เค้า
มินานค่อยคลายหยุด................สดชืน
พักผ่อนเถิดเจ้าแล้ว...................จึ่งจร
216. ประตูวังเที่ยงแล้ว.............ปิดลง
จำจากชวนบังอร.......................อ่อนน้อย
คราหลังหากจิตจง...................จักเที่ยว
มาใหม่เถิดสร้อยแก้ว...............อย่าตรม
217. บารมีพระผู้ผ่าน.............แผ่นไผท
เกิดก่อภูพิงค์พรหม..................ท่านสร้าง
พิจิตรเพริศพิไล.......................เล็งเลิศ
งามสง่าอ้างไว้.........................ว่างาม
218. ขอวอนทุกเทพไท้..........แมนพิมาน
จตุรพรตาม.............................อยู่ยั้ง
ถวายแด่พระภูบาล...................บพิตร
ชนม์ยิ่งยืนตั้งร้อย....................ร่วมพัน
219. วรรณาพึงผ่องเพี้ยง........ศศิธร
ห่างทุกข์ประสบสันติ์.............สร่างเศร้า
พลเพียบยิ่งเพราะพร...............กายจิต
อริราชเข้าใกล้.........................เข็ดขาม
220. ขาลงรถล่าเข้า................เขตเขา
ดอยสุเทพอาราม.....................ดั่งแก้ว
จอดรถพักหนึ่งเรา....................เริงร่า
ถามไถ่ดูแล้วได้.......................เรื่องยก
221. เขานามอ้อยช้างชื่อ.............เดิมมี
ปีหนึ่งเก้าสองหก....................สืบได้
กือนาก่อเจดีย์..........................พระธาตุ
พระธาตุจุไว้อ้าง......................ที่มา
222. สุมนะเถรเจ้า..................จอมสงฆ์
จากสุโขทัยครา........................เมื่อนั้น
จาริกแผ่ธรรมคง......................มาดมั่น
ฝากพระธาตุชั้นให้..................สักการ
223. กือนาทรงราชเจ้า............ศรัทธา
อวยก่อมณฑปปาน...................ดั่งแก้ว
งามดอยสุเทพตรา.....................ตรึงจิต
ชนชื่นบุญแล้วล้วน..................หลั่งชม
224. เจดีย์สูงว่าห้า..................นับวา
เสร็จสรรพพระภิรมณ์............รื่นเร้า
งานฉลองเหล่าประชา.............ชมชื่น
เดือนหกเพ็ญเต้าตั้ง.................ต่อเฉลิม
225. นานมาตกแต่งบ้าง............บางสมัย
สิบเอ็ดวาสูงเสริม.....................สืบสร้าง
พระเมืองเกศเสด็จไป...............อวยช่าง
ตกแต่งเติมด้างไว้.....................สืบมา
226. สบสองพันหนึ่งร้อย............นับปี
พระมหาเถรครา......................เมื่อนั้น
ชวนก่อกระไดมี.......................มากค่า
หนุ่งเจ็ดสามขั้นได้..................นับดู
227. สองสี่เจ็ดแปดครั้ง............กาวิละ
ทรงโปรดยกฉัตรชู..................เชิดไว้
รายรอบเหล็กปักพระ..............ทำเสร็จ
มากศรัทธาเกื้อให้....................ศาสนา
228. สองสี่เจ็ดแปดนั้น............นับกาล
ศรีวิชัยครูบา............................สืบสร้าง
ถนนสู่ดอยปาน.......................เทวโลก
เสร็จสรรพควรอ้างไว้..............เลิศคุณ
229. ปัจจุบันนี้นั้น..................พัฒนา
รัฐลาดยางสนับสนุน................ก่อเกื้อ
งามวัดราษฎร์ศรัทธา...............เติมแต่ง
โบสถ์วิหารเอื้อถ้วน.................ทาบทอง
230. รถรางเข็นช่วยขึ้น............คุงดอย
ลวดจ่องจูงมองไป...................แปลกแท้
สองรางคู่กันคอย......................รับส่ง
ลงหนึ่งอีกแก้ขึ้น......................กลับกัน
231. สิบคนเศษขึ้นรถ.............ครรไล
เซ็งแซ่เด็กสุขสันติ์...................แซ่ซร้อง
บางคนตื่นตกใจ......................แตกต่าง
สักครู่ถึงล้วนจ้อง.....................จักลง
232. ยอดดอยงามหลากล้วน...แลงาม
งามโบสถ์วิหารจง...................จิตสร้าง
ศรีสง่าดังอาราม......................เทพส่ง มานา
นามสุเทพอ้างไว้.....................ว่าควร
233. พระประธานลักษณ์ล้ำ....เลิศงาม
สองแม่ลูกชวนกัน...................กราบไหว้
บนบานต่างคนตาม.................แตกต่าง
คุณแม่ว่าให้ข้า........................หอบหาย
234. คุณหมูวอนอยากได้.......ตุ๊กตา
อีกชุดงามลวกลาย..................หลากล้วน
ของหวานก็อยากหา................หลวงปู่
อีกอื่นมิถ้วนแล้ว.....................หากวอน
235. นักเรียนวอนอยากให้....หายโศก
อยากชื่นดังจันทร....................จิตแจ้ง
ทุกข์ภัยหากไกลโรค...............รุมเบียด แลนา
เคราะห์สร่างโศกแสร้งสิ้น.......เสียดใจ
236. กราบพระเสร็จเรียบร้อย..ลองชม
แลโบสถ์เรียงรายไป................แปลกแท้
ระฆังมากนิยม.........................เคาะเล่น กันแฮ
หลายสิบใบแส้ต้อง...................ต่างดัง
237. ระฆังเคาะจึ่งได้...............จำเรียง
เหง่งหง่างเองระวัง...................ว่าไว้
กลีท่านเทียบเพียง....................พัสดุ
คนที่ดังได้ด้วย.........................อวดตน
238. คุณหมูเพลินต่อยต้อง......ตีดัง
มันคร่ำครวญดุจคน.................ร่ำร้อง
ลางใบส่งเสียงดัง......................ดูแปลก
เสียงดั่งสาวน้องไห้..................ร่ำหา
239. ลานโบสถ์มวลนกกล้า....เก่งเกิน
กินถั่วเสาะภักษา.....................อยู่ใกล้
โบยบินรอบคนเพลิน..............ขอถั่ว
โปรยอีกกินแล้วได้..................เบิกบาน
240. ยืนมองทางต่ำใต้............งามงง
เจียงใหม่เกินตระการ...............กว่ากว้าง
รถราวิ่งเป็นวง.........................เวียนรอบ
ตึกเด่นงามสร้างล้วน...............เรียบงาม
241. ฤๅเรายืนอยู่เบื้อง............บนสวรรค์
แลลุ่มโลกเวียงฮาม.................เพริศแพร้ว
มวลเมฆต่ำหลากพรรณ............ยามเพ่ง มองแฮ
ฟังวิหคแจ้วแจ้ว.......................จับใจ
242. เพลินจริงจนบ่ายคล้าย...ไคลคลา
ทำบุญเชิญหยิบไป...................จักเต้า
ทางจรรีบอำลา........................ลงเที่ยว
เชิญกราบพระแล้วเจ้า..............จึ่งจร
243. ขาลงรถแล่นพริ้ว............จากดอย
ไวสุดเสียวสมร.......................สะท้าน
หวาดหวั่นตกเหวคอย..............เกร็งช่วย
สักครูถึงต้านได้.......................บ่กลัว
244. รถใหญ่รออยู่พร้อม.......พอดี
ครันครบนับตัวตน.................ใหญ่น้อย
ออกรถเร่งจรลี.........................เริงร่า
อาทิตย์ค่อยคล้อยคล้าย............บ่ายลง
245. ผ่านเมืองเจียงใหม่แล้ว...เลยไป
กฤษฎาดอยประสงค์................สืบเค้า
เขาลือว่าวิไล...........................เลอเลิศ
รถวิ่งถึงแล้วจ้า.........................จอดคอย
246. ตะลึงงามยิ่งล้ำ...............ช่างงาม
รีสอร์ทกฤษฎาดอย.................ที่อ้าง
เขาเขินฉากหลังตาม................ติดต่อ
มากสิ่งปลูสร้างโอ้...................อวดงาม
247. ทวารบาลบอกให้............เหิงคอย
ติดต่อขอชมตาม......................ค่าตั้ง
สิบบาทต่อเด็กดอย..................ดูยาก
เหมาะหมดเจ็ร้อยยั้ง................ขาดตัว
248. ตกลงตามที่ด้าน.............ต่อรอง
รีบปล่อยเด็กมิมัว....................เนิ่นช้า
คุณครูสั่งจับจอง.......................แถวก่อน
เสร็จสั่งแถวหน้าให้.................ออกเดิน
249. คุณหมูคุณแม่ด้วย............ดูสวน
งามพุ่มผกาเพลิน.....................ยิ่งแล้ว
หลากสีแผกพรรณชวน............ชอบชื่น เชยแฮ
ตกแต่งดังแก้วเก้า.....................เกจมณี
250. คุณหมูชอบน้ำตก............ตาดผา
เซ็นซ่ายสายนที.......................หลั่งล้น
มากมีมัตสยา..........................แสวงเหยื่อ
บานเบ่งบัวพ้นน้ำ....................กลีบบาน
251. โรงเรือนออกแบบไว้.......แปลกดี
ชมเล่นเย็นใจยาม....................เพื่อนพร้อม
ราชันหลบนารี........................ลงเล่น
ลงแช่ธารน้ำอ้อม.....................แอ่งหิน
252. เสียงเชิญชวนขี่ช้าง.........ชมไพร
คุณแม่ยามยินยัง......................ย่างย้าย
เห็นเดินลิ่วคงไป.....................ลองขี่
ถึงหยุดยืนคล้ายคล้าย..............จักกลัว
253. พวกเด็กไปนั่งร้าน.........อาหาร
ทาน่มกลับตามัว......................มืดหน้า
หกสิบบาทต่อจาน...................เจ็บปวด
เขาบ่นแพงหล้าน้อย................ปวดใจ
254. ชมเพลินจนบ่ายคล้อย....คืนมา
เชียงใหม่หมายพักไป..............จอดยั้ง
เขาแสวงวัดหลวงตา................ตอนค่ำ
พบท่านท่านรั้งให้..................พักกัน
255. ศาลาหลังหนึ่งให้..........พักนอน
ฟูกเสื่อหมอนแพรพรม...........เพียบพร้อม
แถยูงอีกฝูงตอน.......................ตกดึก
ตบเล่นน้อมไหว้แล้ว...............รับคำ
256. มากมีนักเที่ยวล้น............ลานวัด
เจ็ดกลุ่มรวมพวกเรา.................เรียบร้อย
สุขาช่างแออัด..........................ออแน่น
ถึงทุ่มตัวน้อยน้อย....................เงียบสรรพ์
257. เสถียรชวนเพื่อนพ้อง.....พาไป
เป็ดย่างหมูหันมี.......................อร่อยลิ้น
ตลาดกลางช่างกระไร..............รถแน่น
ทานอิ่มทั้งสิ้นร้อง...................ว่าแพง
258. เสร็จกินเชิญแยกย้าย......เยือนชม
คลาดค่ำคนแสวง.....................เสาะซื้อ
ฝูงชนต่างภิรมย์......................เริงรื่น
หนุ่มหล่อสาวอ้อนหื้อ.............ฝากขวัญ
259. งดงามสินท้องถิ่น..........ทำขาย
หัตถกรรมงามสรรพ์...............พวกผ้า
โถงามเครื่องเขินลาย..............แลเลิศ
แขกฝรั่งโผล่หน้าจ้อง...............สิ่งของ
260. กาญจนาหนึ่งน้อง.........นักเรียน
ฝรั่งทักเธอมอง........................อยากรู้
เขาถามแม่กลับเวียน...............แอบหลบ
บอกบ่ทราบสู้ใบ้.....................บ่ถาม
261. มาจากเลยแน่ค้า............วังสะพุง
คือที่ศรีสงคราม.......................ฝรั่งไฮ้
สกูลออฟอาร์ทยุง.....................ยังทราบ
ขอจับมือได้น้อง.......................ชอบใจ
262. หมูมองลายผ้าผ่อน.........พึงใจ
หลากรูปทองอุไร.....................แล่งริ้ว
คนขายเด่งดังดาว.....................ละอ่อน
ยามแม่โยกย้ายพริ้ว..................อ่อนไหว
263. ถามราคาร้องว่า.............หมื่นสาม
ขนลุกอะไรหนา.....................นิ่มน้อง
แพรพรรณบ่ค่อยงาม...............แพงค่า
ละอ่อนล่ะเจ้าต้อง.....................ค่าหลาย
264. เดินชมเหน็ดเหนื่อยแล้ว...กลับกัน
มาวัดสระสรงกัน.....................สระล้าง
ชำระคราบไคลพลัน.................สดชื่น
เตรียมจักนอนห้องกว้าง...........กว่าเหลือ
265. ยุงชุมเสียยิ่งแท้................ตอมบิน
เขาตบตายเป็นเบือ....................บ่ยั้น
มากมายแห่มายิน....................หึ่งหึ่ง
ยากจักกางกั้นมุ้ง......................กีดยุง
266. รอยบุญมีอยู่บ้าง.............บังเอิญ
สักครู่พบหลวงลุง....................ท่านรู้
มันชุมอย่ามัวเพลิน.................พัดไล่.โยมเอย
เอานี่กางสู้มุ้ง..........................หยิบเอา
267. ปรีดามีมุ้งม่าน................กันยุง
ยังบ่หลับเด็กเขา.......................ครึกครื้น
คุยกันลั่นคงคุง.........................ขอบโลก
ลางบ่นสะอื้นไห้....................หู่ใจ
268. ยากันยุงกลิ่นฟุ้ง.............โชยมา
เป็นเรื่องหอบหืดไว.................อ่อนอ้อน
หากหอบเล่นงานครา..............คืนค่ำ
คงยุ่งเดือดร้อนแท้....................พ่อคุณ
269. มันฉุนคงยากห้าม..........เห็นใจ
ยุงยุ่งอบควันรุน......................หลบลี้
พอทนปลอดพิษภัย................ยุงหลบ
คนหืดยากชี้พ้น.......................กลิ่นยา
270. แลหาที่หลบเร้น.............ฤทธิ์ควัน
ยามกลิ่นโชยมามี....................มากล้น
หอบหืดจิบหลบกัน................ที่อื่น แลนา
สังเกตแต่ต้นแล้ว....................เรื่องราว
271. ติดกันมีหนึ่งห้อง..........รกดี
หากยุ่งจำเป็นคราว..................เดือดร้อน
หืดจับจักจรลี..........................หลบหลีก
บอกแม่อ้อนแล้ว.....................หลับสบาย
272. บุญมีจนรุ่งเช้า................สบายใจ
หอบบ่มาเยี่ยมกราย................พักยั้ง
ปลุกกันตื่นเร็วไว....................วายวุ่น
ชวนเที่ยวอีกครั้งซื้อ................สิ่งของ
273. คุณหมู่คุณแม่ด้วย...........ดุ่มเดิน
ไปตลาดคอยมองเมียง.............หมากไม้
มากมีแต่เหลือเกิน....................แพงยิ่ง
ยากยิ่งยากซื้อได้......................แต่ดู
274. อาหารยามเมื่อเช้า..........เสร็จสรรพ์
สายหน่อยชวนโฉมตรู............แต่งพร้อม
ลูกสาวนั่งพร้อมพลัน..............ผองเพื่อน
ไปที่บ่สร้างอ้อม......................อีกครา
275. สันกำแพงแบ่งกั้น..........สองทาง
สองฝ่ายยากจักหา...................ห่อนใกล้
กำแพงรักพรากนาง................ไกลพี่
รักห่างเหินไห้ไห้....................ห่างหา
276. ถึงตลาดบ่อสร้าง.............สองโมง
ทำร่มกันมากมาย....................ยิ่งล้น
ดูดีก่อติดโครง.........................ขึงอยู่
กันแดดฝนพ้นได้....................ร่มบัง
277. ร่มธรรมเย็นยิ่งล้ำ..........ร่มใด
เย็นจิตนิราทร..........................ห่างเศร้า
โลภโกรธห่างหลงไหล...........ราครุ่ม
กิเลสรุมเร้าสิ้น........................เพราะธรรม
278. ชาวเวียงเขาสืสร้าง.........ร่มเงา
คนอื่นอาจจักทำ......................ร่มไว้
นิพพานร่มบางเบา...................กิเลส
ตัดขาดหมดได้สิ้น...................สบสันติ์
279. เขาทำกระดาษได้............ดูดี
ทุบเปลือกปอสากัน.................ต่อต้ม
นับนานเปื่อยเจือสี..................แลหลาก
เทใส่น้ำก้มล้วง........................ตักเอา
280. ตะแกรงติดแผ่นมุ้ง.........บางบาง
ตักเยื่อกระดาษเขา..................ฉลาดไซร้
แดดออกผี่งแดดวาง.................วนรอบ
แกะออกมาได้แล้ว..................กระดาษาสา
281. แวะชมจนถ้วนทั่ว..........ทุกทาง
จำจากยังอีกไกล......................เคลื่อนคล้อย
ออกรถแล่นเร็วพลาง...............พิศเพ่ง
ทุกที่เมืองร้อยถ้อย..................ช่างงาม
282. มาถึงน้ำพุรอ้น...............สันกำแพง
บัตรผ่านสิบบาทตาม...............แต่นี้
เขาคุยว่างามแคลง...................ใจอยู่
ใยเก็บเงินชี้คล้าย.....................เช่นหวง
283. ลดาวัลย์ร่ำร้อง...............ต่อรอง
เขาลดเชิญพุ่มพวง..................หกร้อย
คณะเราเร่งรีบจอง...................จักเที่ยว
คุณแม่จูงน้องน้อย...................ออกเดิน
284. นักเรียนกรูวิ่งอ้าว...........ออกัน
สาวส่งเสียงสนุกเกิน..............ว่าไว้
สวยสวนดั่งสวรรค์..................สวยยิ่ง
บานเล่งดอกไม้ต้อง.................ติดใจ
285. แผกพรรณพฤกษชาติชั้น.ชวนชม
แดงเด่งเหลืองวิไล...................ทั่วคุ้ง
ชมพูม่วงนิยม.........................ยามเยี่ยม
บานชื่นหอมฟุ้งต้น..................ต่างกัน
286. คุณหมูจูงแม่เลี้ยว............เลาะไป
กระท่อมเล็กสำคัญ..................แปลกแท้
เชิญอาบอุนอบไอ...................ไออุ่น
คุณแม่ภูมิแพ้เจ้า......................อยากลอง
287. ยืนคอยดูน้ำพุ.................เดือดดี
วางไขเขาทดลอง....................บ่ช้า
เวลาเจ็ดนาที............................สุกแน่
ปอกเปลือกกินจ้าได้................สุกจริง
288. นับนานมิเสร็จอ้าง..........อบไอ
เวียนแวะถามเวาว์หญิง............อยูห้อง
สวยสวยน่าสนใจ....................อวบอิ่ม
คำเล่านวลน้องน้อย................น่าฟัง
289. อบไอมีให้พี่..................บริการ
อาบยี่สิบเองยัง.......................ร่วมใช้
หลายคนอาบสราญ.................สนุกพี่
แพงกว่านั้นได้ใช้....................แบบสรรค์
290. มีสาวอาบให้หาก...........ประสงค์
แยกที่อาบแผกกัน...................ต่างห้อง
อาบสองต่อสองคง...................ดีแน่ นาพี่
อาบอบนวดน้องน้อย..............จัดการ
191. ชอบใจโชคมิได้..............ดีเลย
คุณแม่อาบเสร็จพาล................อดแล้ว
เสียดายบอกทรามเชย..............ลาแม่
มาใหม่บแคล้วต้อง..................อาบดู
192. ไปชมยอดยิ่งน้ำ..............พุไหล
พวยพุ่งออกจากรู....................พุ่งฟ้า
ละอองเดือดอุ่นไอ...................ดูแปลก
เดือดพล่านดังต้มหล้า.............เดือดดิน
193. สมควรลาน้ำพุ..............สันกำแพง
มีต่อลำพูนยิน.........................ป่าวร้อง
ลำไยมากมายแคลง.................ใจยิ่ง
อยากทราบจำต้องตั้ง...............ต่อใจ
294. ลำพูนพูนเพียบพร้อม....นานา
มากยิ่งลำไยดู..........................ดกย้อย
ขายกันเฟื่องฟูครา..................เยือนเยี่ยม
เรืองรุ่งบน้อยแล้ว...................ชืนชม
295. แลวัดพระธาตุตั้ง...........สง่างาม
แลอร่ามดังทองทา..................ทาบไว้
ยังงงจึ่งสอบถาม....................เขาเล่า
ฟังว่าทองได้หุ้ม......................เสกสรร
296. ตำนานอาทิตย์เจ้า..........ราชา
พระผ่านลำพูนพลัน...............จักสร้าง
เวียงวังหนึ่งหลังครา...............ครวญใคร่
รับสั่งพลอ้างให้......................จัดการ
297. เลือกสรรงามที่พร้อม.....ทรงเสริม
อีกหนึ่งจัณฑาคาร...................คู่ด้วย
เสร็จกิจจัดเฉลิม......................ฉลองใหญ่
ปราสาทอินทร์ฉ้วยสร้าง.........เสร็จสม
298. สืบมาอาเพทต้อง...........หนักใจ
ยามเสด็จปล่อยอาจม..............จึ่งแจ้ง
อีกาหนึ่งตัวไว........................บินว่อน
โฉบฉี่ราดขี้แกล้ง....................รดหัว
299. ทรงวานพลไพร่จ้อง......จับกา
กรงใส่ขังมันตัว.......................ต่ำต้อย
แปลกจริงใช่ธรรมดา................กาเด่น
ปราชญ์ส่งเด็กน้อยน้อย............คู่กา
300. ขังรวมจับคู่ไว้................มินาน
สองจักคุยวาจา........................ต่างรู้
ราชาสั่งจัดการ.........................ตามกล่าว
เพียงเจ็ดวันผู้รู้.........................กล่าวขาน
นิราศเมืองหนือ หน้าที่ 4
----------------

301. ฟังคำเด็กกล่าวอ้าง..........เดิมที
กาเล่าบิดาวาน........................อยู่เฝ้า
องค์พระธาตุฝังมี....................ยังอยู่
ปราสาทครอบเข้าแล้ว.............จึ่งเตือน
302. ราชาจึงปล่อยเจ้า............กาไป
กากลับคืนยังเรือน..................อยู่โพ้น
หิมวันต์ปู่กาวัย........................แก่เฒ่า
กาเผือกจากโน้นเฝ้า...............ราชัน
303. กาเผือกสอนสั่งเจ้า.........จอมธรรม
ยึดมั่นศีลปัญญา......................ผ่องแผ้ว
สุจริตก่อกรรม.........................ควรค่า
ทรงเลื่อมใสแกล้วกล้า..............ก่อบุญ
304. จัดพวกพลไพร่รื้อ...........อาคาร
ขุดที่มิเป็นคุณ..........................ออกทิ้ง
ถมดินใหม่เสร็จการ................ดีแน่
จัดธูปเทียนหิ้งตั้ง.....................กราบขมา
305.ผูงชนทราบข่าวแล้ว.........หลั่งไหล
มากยิ่งของสักการ์...................ท่วมท้น
เจ็ดวันร่วมจิตใจ......................จดจ่อ
พระธาตุแปลกล้นพ้น..............โผล่มา
306. อาทิตย์ราชเจ้า.................แปลกใจ
โปรดก่อเจดีย์ใส......................ส่องฟ้า
สามวาส่วนสูงยัน.....................ยลชื่น
อีกสี่มุมกล้าอ้าง......................เอ่ยชม
307. ผอบทองศอกหนึ่งตั้ง.....ต่อสูง
เก็บพระธาตุภิรมย์..................รื่นแล้ว
บรรุจ่อใจจูง.............................จิตแจ่ม
เสร็จกิจผ่องแผ้วปลิ้ม...............หมู่ชน
308. วิหารเพียบพร้อม............พึงยล
เป็นแหล่งชาวชนมา................นอบน้อม
เดือนหกทุกเพ็ญคน.................เนื่องแน่น
วันเฉลิมพร้อมหน้า.................สุขสนาน
309. หลายปีแปรเปลี่ยนด้วย...เดือนวัน
สรรพสิ่งแปรตามกาล.............เกิดแล้ว
คงอยู่ดับไปพลัน.....................เพียงจักร
วนเรื่อยมิแคล้วต้อง.................ผูกพัน
310. เม็งรายเชียงใหม่เจ้า........กษัตรา
พระผ่านลำพูนสรรค์..............เสกสร้าง
เจดีย์ต่อเติมมา......................หลายสิ่ง
นับสิบวาอ้างไว้......................ว่าสูง
311. สำคัญทองแผ่หุ้ม............เจดีย์
อร่ามจ่องจูงใจ......................นอบน้อม
ฝูงชนชื่นชมมี........................มวลมาก
พระศรัทธาพร้อมนั้น.............น่าชม
312. หนึ่งเก้าแปดหกตั้ง..........ต่อมา
พุทธศกนิยม..........................บอกไว้
ติโลกราชครา...........................เสริมแต่ง
หล่ายสิ่งจดให้รู้........................เรื่องราว
313. สิบสองวารอบด้าน..........ดูฐาน
ยี่สิบสามวาคราว......................โปรดสร้าง
ยอดฉัตรเจ็ดร่วมลาน..............แลเลิศ
ทองพอกบุญอ้างไว้.................มากมวล
314. ระเบียงหอกรอบล้อม...เจดีย์
ยุคพระเมืองแก้วไกร...............เกียรติสร้อย
ศรัทธาสั่งทำมี........................มวลมาก
ฟังว่าถึงห้าร้อย........................เล่มงาม
315. สองสามสองเห้าขวบ......พุทธศก
กาวิละองค์ราม........................ราชเจ้า
ฉัตรหลวงสี่มุมยก...................เติมแต่ง
ยอดฉัตรเติมเก้าชั้น...................น่าชม
316. วันวิสาขะตั้ง...................การฉลอง
ชนทั่วคามนิคม.......................ต่างเต้า
ชุมกันก่อบุญปอง...................บุญส่ง
บุญส่งสุขเศร้าสร้อย...............โศกหาย
317. ชวนกันไปกราบไหว้......เจดีย์
เทียนธูปครบครันมี.................ภาคหน้า
บุญก่อเกิดบุญมี.......................บุญส่ง
บุญแต่งเกิดกล้าแกล้ว..............แกร่งเกิน
318. ปุนปองละบาปสิ้น.........สิ่งหมอง
เสาะสั่งกุศลคุณ.......................ส่งให้
ชะจิตแจ่มดังทอง.....................งามยิ่ง
สามสิ่งขอให้ซึ้ง.......................สัจธรรม
319. อำลาพระธาตุเจ้า...........จอมไตร
หลวงพ่อท่านฝากคำ...............เลิศแท้
มมากมีหมากลำไย..................ยังร่วง
ปัดกวาดยากแล้ให้...................เก็บเอา
320. ถูกใจโยมยิ่งแล้ว.............หลวงตา
ปีนป่ายลองชิมยิน...................อร่อยล้น
พอควรจึ่งอำลา.......................คุณท่าน
มากยิ่งนักล้นเกล้า...................กราบลา
321. ตลาดกลางจอดพักยั้ง.....ยามดึก
จนเที่ยงกาญจนา.....................ขุ่นข้อง
คงหิวแม่จรลี...........................รุดเร่ง
เธอสั่งกินน้องน้อย..................นั่งรอ
322. ก๋วยเตี๋ยวตำส้มกับ..........ปูดอง
หมูชอบพ่อจึงพลอย................พยักให้
ครับครบแม่เลยลอง.................เรียบหมด
อร่อยยิ่งได้ลิ้ม..........................เมื่อหิว
323. อนันทาจักซื้อ.................ลำไย
หกบาทกิโลฉิว.......................แม่ค้า
แพงเกินลดเท่าไร....................คุณพี่
เขาว่าลดห้าให้.........................ตกลง
324. มากพรรณมากแม่ค้า......แข่งขาย
ลางเก่งเกินอนงค์.....................สอดสร้อย
ชุดบางแม่กรีดกราย.................ดูนี่
ผุดผ่องนวลน้อยต้อง...............ตื่นตะลึง
325. เสถียรชวนว่าซื้อ............อาจารย์
สุทธิว่าเธอตรึง........................ค่าไว้
หกบาทอย่าต่อหวาน................จับจิต
จำจ่ายเงินให้ซื้อ.......................สี่ลัง
326. จอแจจับจ่ายซื้อ................ลำไย
ขายส่งรถยายยัง......................แย่งเข้า
เต็มรถเคลื่อนคลาไป................หลายเที่ยว
วายวุ่นทุกมื้อเจ้า......................จ่ายขาย
327. พวกเราไปแย่งด้วย.........สนุกดี
แพงหน่อยถูกนิดหลาย............เลือกไว้
แบกขนกลับรถมี.....................มวลมาก
กะโหลกเขียวเบี้ยวได้..............เลือกมา
328. สมควรลาจากแล้ว..........ลำพูน
ลานิ่มนุชตาหวาน...................แช่มช้อย
คนขายเจิดจำรูญ.....................เทอญแม่
รถเลื่อนแลเรียบร้อย.................เลิกครวญ
329. ลำพูนลาแล้วมุ่ง...............ป่าซาง
แดนมากโฉมงามนวล..............นิ่มเนื้อ
ลือไกลว่าทุกนาง.....................งามยิ่ง
ชายใฝ่ชิดเชื้อเจ้า.....................จับจอง
330. พิศนางนวลบ่น้อย.........นวลหงส์
งามแม่คงคิดปอง.....................อยู่ใกล้
เสียดายแม่หยิกงง....................ยังเซ่อ
ยายบิดหูให้ด้วย......................เจ็บจริง
331. ป่าซางมากกลุ่มน้อง.......นางงาม
งามแม่งามสุดหญิง.................ยอดแก้ว
อรชรอ่อนบอบบาง................ผุดผ่อง
พิมพ์จิตรุมแล้วร้อน................ราครุม
332. เลยมานาโฮ่งหาก..........มิไกล
นาล่มฝันทุกชุม.......................ชอกช้ำ
รุกขาเหี่ยวเฉาไป....................มวลมาก
หดหู่ทุกก้ำแล้ว........................หลบเมิน
333. วัดพระบาทตากผ้า.........พลันถึง
ยามบ่ายมิมัวเพลิน.................เรียกร้อง
ลงรถแยกกันจึง........................จักง่าย
ลางกลุ่มเดินอ้อมขึ้น...............สู่เขา
334. วัดวางามพื้นที่...............ทุกทาง
งามป่ามากร่มเงา.....................แมกไม้
เนินเขายิ่งงามกลาง..................พนมมาศ
ภูมิสถานนี้ไซร้.......................เยี่ยมจริง
335. ตำนานตามกล่าวอ้าง.....ศาสดา
เคยผ่านมาพักพิง....................ถิ่นนี้
หวังสืบศาสนา........................คงมั่น
นำสัตว์ส่ำชี้ให้.........................สู่สวรรค์
336. ดำเนินโดยแผกบ้าง........บางที
พระนิมิตรเสาะสรรค์..............สืบอ้าง
อานนท์ติตามมา......................ทวยเทพ
อโศกราชข้างเจ้า......................ฝ่ายโยม
337. รอนแรมคุงเขตแคว้น......คามนิคม
ธรรมแผ่ดังแสงโสม................ส่องหล้า
เชียงดาวตับเตาชม....................ลำดับ
โปรดสัตว์เบิกฟ้ากว้าง..............กว่าไกล
338. พระนอนขอนม่วงด้วย....เลยมา
พระบาทยั้งหรีดไพร...............พฤกษ์กว้าง
พระธาตุทุ่งตุมคลา..................ไคลเคลื่อน
รอยบาทพิมพ์ไว้อ้าง................ที่สถาน
339. ลุถึงดอยมั่นช้าง...............ดอยเครือ
ผาลาดทรงพักลาน...................ดาดพื้น
แดดจัดรุ่มร้อนเหลือ................ผลัดเปลี่ยน
แดดผึ่งผ้าชื้นให้.......................เหือดหาย
340. ผนังผารอยเส้นตั้ง............จีวร
ชัดรูปดุจรอยลาย.....................กดไว้
พิมพ์พระบาทอีกตอน.............ลาจาก
สองสิ่งโปรดให้เกื้อ.................แก่ประชา
341. พุทธบาทหนึ่งนั้น............นิมิต
รอยตากจีวรครา......................ก่อนนั้น
คือนามวัดวิจิตร.......................เจิดแจ่ม จริงนา
342. แต่งเติมเสริมต่อตั้ง.........กาลนาน
ธรรมแผ่ทั่วนิคม......................เขตแคว้น
ประชาศรัทธาสาน...................สืบต่อ
เสริมส่งแน่นแฟ้นได้................กล่าวขาน
343. ธิดากรุงละโว้.................ธานี
คราวครอบลำพูกาล.................ก่อนนั้น
พระนามแม่จามเทวี................ทรงราช
เกิดอุโมงชั้นได้.......................แต่ปฐม
344. ยุคเม็งรายราชเจ้า............เจียงใหม่
ครอบเขตคามนิคม..................ถิ่นนี้
บำรุงสืบตามนัย......................นานเนิ่น
หลายสิ่งยังชี้ฟื้น......................วัฒนา
345. จวบสมัยกรุงเทพตั้ง........ชัดเจน
ประวัติบันทึกมา.....................มากครั้ง
ปรับปรุงซ่อมแซมเป็น..............ปรากฏ
แรงศรัทธาได้ยิ้ง......................หยุดโทรม
346. ป๋าปารมี.........................หนึ่งผู้พัฒนา
นำก่อวิหารโดม.......................ครอบไว้
ปรับปรุงใหม่ศาลา..................จตุมุข
คณะสงฆ์ได้เกื้อ........................กิจกรรม
347. พุทธิ์วงศ์พรั่งพร้อม.........พวกสงฆ์
ชวนญาติโยมกระทำ.................ก่อสร้าง
จตุมุขศาลา...............................คงอยู่
สองสี่เจ็ดสองอ้างไว้.................ว่าควร
348. สองสี่แปดหกเจ้า............จังหวัด
คณะสงฆ์มากมวล...................ทุกก้ำ
ญาติโยมต่างชอบวัตร..............คุณท่าน
พรหมจักรนามล้ำแล้ว..............เที่ยวเชิญ
349. นิมนต์พระท่านให้.........รับประธาน
นิมิตวัดงามเกิน........................กล่าวได้
ศรัทธาหลั่งมาปาน..................ชลหลั่ง
วัดพระบาทให้สร้าง.................รุ่งเรือง
350. คณะเราแยกย้าย...............ชมสถาน
ตามชอบมิขัดเคือง..................ขุ่นข้อง
พวกเราแม่ลูกสราญ.................เริงรื่น
เกาะเกี่ยวแขนน้องน้อย...........เที่ยวไป
351. ทำบุญชะจิตตั้ง................ต่อทาน
มณฑปพระบาทไว..................แวะแล้ว
มาเถิดนั่งสักการ......................กราบบาท
บุญที่หมายแก้วได้....................ดั่งประสงค์
352. ไพจิตรพิลาสล้ำ.............มณฑป
จตุมุขยังคง..............................คร่อมไว้
รอยบาทคู่ควรจบ.....................จิตนอบ
รำลึกคุณได้สร้าง......................ศาสนา
353. อรหังพุทธผู้....................สุคโต
ตัดกิเลสอวิชา..........................หมดสิ้น
สอนสัตว์ละโลภโมห์..............มืดจิต
ละโทสะดิ้นพ้น......................ห่างอบาย
354. งดงามภายนอกด้าน.......ลานผา
รอยตากจีวรลาย......................แปลกแล้ว
ตำนานบ่งพระมา.....................แวะผ่าน
ชนชื่นปานแก้วเก้า...................พบพาน
355. งามโบสถ์แบบที่ได้.........มาชม
เก่าใหม่ผสมผสาน..................ช่างแต้ม
งดงามแปลกดีสม....................มากค่า
กราบพระหมูน้อยแย้ม.............อยากเดิน
356. กุฎีหลวงปู้ตั้ง.................ต่อไป
สองแม่ลูกเพลิดเพลิน.............ผ่อหน้า
สองชมชื่นชมไพร..................ยามผ่าน
สักครู่ถึงกล้าก้ม.......................กราบกราน
357. เงียบกุฎีหลวงปู้ได้..........มาถึง
เห็นท่านเจริญฌาน.................แน่แท้
กราบเสร็จต่างตลึง..................แลท่าน
ยังนิ่งมิแพ้ก้อน.......................ศิลา
358. ดูนานจึงทราบนั้น..........คือหุ่น
เขาหล่อแทนกายา....................ล่วงแล้ว
เคารพท่านคือบุญ....................บานจิต
ลาจากยินน้องแก้ว ..................กล่าวขาน
359. ไปชมสิ่งก่อสร้าง............สวยงาม
เรือนสักยามแลลาน.................ยิ่งล้น
เขาตัดทุบเปลือตาม..................ตกแต่ง
เคลือบขัดงามพ้นถ้อย.............เอ่ยชม
360. ลดาวัลย์ไต่ขึ้น..............เขาสูง
เด็กวิ่งตามนงศรี.....................แห่ห้อม
บันไดนาคดังจูง......................จิตสู่ สวรรค์แฮ
สี่หกเก้าขั้นพร้อเม.................นับนาน
361. สมควรจำจากแล้ว.........ล่ำลา
ตรึงจิตนิรันดร์กาล..................กราบไหว้
ติรัตน์มั่นสรณา......................แนบแน่น
บุญส่งผลให้ให้.......................สบทาง
362. รอนแรมรถแล่นเข้า........เขตขัณฑ์
มาดมุ่งลำปางเหิร....................เหาะพริ้ว
ตีนผีควบเหวชัน......................ชวนหวาด จริงแฮ
ฝนตกโห่ฮิ้วก้อง.....................เด็กเรา
363. เพราะเพลงเขาครึกครื้น..บ่กลัว
ลางร่ายรำคลายเหงา...............ห่างบ้าน
ลางเหน็ดเหนื่อยมึนมัว...........เมาหลับ
กรนแข่งกันสะท้านสเทื้อน.....ปฐพี
364. ลำปางขากลับยิ้ง.............ยามแลง
เขาปล่อยเด็กจรลี.....................เล่นได้
นัดสองทุ่มมิแคลง...................คราเคลื่อน
รถจักจรให้เต้า........................ต่าวมา
365. ชวนกันจองรถม้า..........รอบมอง
ห้าสิบคำเขายืน.......................เรียกร้อง
หลายคนบ่ไปเคือง...................แพงค่า
หลายคู่เห็นพ้องด้วย.................ตกลง
366. อาชาลากรถพริ้ว ............ตามลม
กุบกับเสียบคง..........................ครึกครื้น
ดังเย่าเก่านานนม.....................นับเนิ่น แลนา
ยามนั่งรถม้าฟื้น......................เรื่องราว
367. ลำปางยามเมื่อได้...........เพลินชม
ตกแต่งหนทางคราว.................เยี่ยมยั้ง
ติดโคลนเปียกเป็นตม.............เต็มอยู่
ฝนตกเทียวครั้งนี้....................ยากเย็น
368. ชวนกันแวะที่ร้าน..........อาหาร
ยายสั่งก๋วยเตี๋ยวเป็น.................ราดหน้า
แปลกดีเพิงทราบกล.................การสั่ง
อาจกลับกันได้ถ้า....................เลอะเลือน
369. คำรามเสียงฟ้าฟาด.........ครืนครืน
ซู่ซู่ฝนลงเหมือน.....................ล่มฟ้า
ลมแรงยากหลบฝืน.................เย็นชุ่ม
หนาวสั่นจนน้องแก้ว..............เปียกปอน
370. ชวนกันไปหลบลี้...........หลีกฝน
ตลาดสดขอพักตอน.................แต่เค้า
พายุสาดซัดจน.........................เปียกโชก
หนาวยิ่งนวลน้องเจ้า...............จับไอ
371. หอบหืดตามติดแล้ว.........ลำเค็ญ
ยาพ่นยาเม็ดไฉน.....................บ่สู้
หลายขนานบ่อาจเป็น..............ยาช่วย
หอบเหนื่อยบ่รู้แก้.....................แก่กัน
372. ฝนซาเรียกรถแล้ว..........รีบไป
เขาส่งรถบัสพลัน....................เร่งร้อน
เสาะหาร่วมยาไว....................วายวุ่น
อีกหนึ่งชุดซ้อนซ้ำ..................หืดหาย
373. จวนถึงสองทุ่มแล้ว.........ลีลา
เหน็ดเหนื่อยเพลียใจกาย.........หลับพริ้ม
เหลือเรานั่งชมครา..................คืนถิ่น
ฝนหนักยามฟ้ายิ้ม..................แปลบใจ
374. หยาดฝนหล่นจากฟ้า.....ฝากครวญ
ยามหม่นหมองหทัย................ทุกข์ท้น
สายฝนดั่งเนตรนวล.................บอกพี่
ยามร่ำไรล้นน้ำ........................เนตรนอง
375. เย็นใจยามกลับบ้าน........เมืองเลย
แดนอื่นงามดังทอง..................เลิศล้น
ฤๅเทียเท่าแดนเคย....................ครองอยู่
ดีชั่วมิพ้นต้อง...........................ต่าวมา
376. อวสานสารสุดสิ้น..........สิ่งสรรพ์
เทียวท่องเมืองเหนือครา..........หนึ่งนี้
จากไปมิกี่วัน..........................วนกลับ
เพียงเพื่อชวนชี้บ้าน.................เบิ่งเมือง
377. ภรรยาแลลูกน้อย............ติดตาม
เขียนเพื่อพอประเทือง..............จิตไว้
บันทึกอ่านเล่นยาม..................แก่เฒ่า
เปิดอ่านดูได้รู้..........................เรื่องราว
378. ขุนทองนามผู้ที่..............ขีดเขียน
ศรีประจงสกุล.........................สาวสืบไว้
คืนวันบ่อาเกียรณ์...................กลบท
สามสิบเอ็ดถ้วนได้.................นับวัน
379. ควรมิควรขัดข้อ.............เคืองใจ
เกินล่วงขอโทษทัณฑ์..............อย่าข้อง
ผิดพลาดโปรดอภัย.................เทอญท่าน
เขียนอ่านกันน้องน้อง.............อย่าถือ
380. ตริสามสิบเอ็ดตั้ง...........กรกฎ
เพียรแต่งเป็นหนังสือ..............กล่าวอ้าง
สามแปดศูนย์นับบท...............โคลงสี่
สามสิบสิงห์สร้างสิ้น..............เสร็จสม